Hé, wat voor beest kruipt daar omhoog?
Een forse wants, maar wel met vreemde achterpoten.
Die zijn bijzonder lang, en ook nog eens erg breed afgeplat, gelijk roeispanen.
Met zo’n opvallend kostuum is het opzoeken natuurlijk een makkie.
De bladpootrandwants.
Een randwants met bladpoten.
De naam klopt.
Sinds 1999 in Europa (Italië) en in België het eerst gesignaleerd in 2006.
Oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika en daar bekend als pestsoort die schade kan aanrichten aan naaldbomen.
Een invasieve exoot!
Nou ja, dat valt nog wel mee, al heeft hij zich op die korte tijd toch stevig weten te verspreiden.
Maar in mijn determinatieboek merk ik dat er veel wantsensoorten zijn.
Wantsen zijn over het
algemeen kleine insecten die m.b.t. de vorm sterk kunnen variëren.
De meeste soorten worden niet groter dan 1 cm en ze komen in ronde, naaldachtige
en andere vormen voor.
Ook de kleuren kunnen sterk verschillen.
Zo zijn er wantsen met camouflage-achtige kleuren en soorten die erg opvallen
door hun felle kleuren.
De
Groene schildwants
bijvoorbeeld, is een fraaie groene insect dat je met regelmaat in je tuin kan
vinden.
Het diertje is groen in de zomer en verandert naar een bruine kleur in de herfst.
Afhankelijk van de soort eten wantsen plantaardig of dierlijk voedsel.
Kenmerkend voor wantsen is hun zuigsnuit waarmee ze hun voedsel opzuigen
Het makkelijkst herken je de grauwe schildwants (of grauwe veldwants) aan zijn zwart-witgestreepte antennes.
Dat mooie patroon keert ook terug aan de rand van zijn buik.
Voor de rest heeft de grauwe schildwants een ‘schorsig’ uiterlijk: op een stuk boomschors is hij perfect gecamoufleerd.
Dan vind ik nog de grote bonte graswants.
De soort heeft een zwarte basiskleur en heeft behaarde poten en lange antennes, de voorvleugels zijn vaak rood of oranje-geel en tussen de ogen bevindt zich een dwars groefje.
De kleur van het mannetje wordt donkerder met de leeftijd, van zwart en geel tot zwart en oranjerood.
De roodpootschildwants heeft een donkere kleur met de kenmerkende brede wantsen schouders.
Kenmerkend zijn de oranjerood tot roodbruine poten en de gele tot roodachtige punt op het schild.
De biotopen van de roodpootschildwants zijn gebieden waar struiken en bomen te vinden zijn, vooral de eik.
Daar eten ze van de sappen.
De zuringwants heeft een bruin, vrij rond en plat, leerachtig achterlijf.
Aan weerszijden van het halsschild zijn puntige, opstaande uitsteeksels zichtbaar die iets weg hebben van 'schouders'.
De vierledige antennes zijn ongeveer de helft van de lichaamslengte en duidelijk zichtbaar vanwege de roodoranje kleur maar met een zwart uiteinde.
Foto’s: Frank Vermeiren - lid van GroenRand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten