Het project Kalmthout diende - als enige – geen kandidatuur in voor een Nationaal park

Het project Kalmthout diende - als enige – geen kandidatuur in voor een Nationaal park

Er was een ‘een pittig proces’ nodig om alle bezorgdheden op te vangen.
Maar uiteindelijk doen toch vijf kandidaten een gooi naar de titel van Nationaal Park.
Alleen Kalmthoutse Heide haakte af.
Op de dag dat de dossiers voor de erkenning als Vlaams park moesten worden ingediend, is nu ook het parkendecreet, het wettelijk kader voor deze parken, definitief goedgekeurd in het Vlaams parlement.
Vlaanderen begon eind 2021 met de zoektocht naar kandidaten voor drie Landschapsparken en vier ­Nationale Parken met internationale uitstraling.
Dertien projecten belandden op de shortlist.
De geselecteerde kandidaten konden ten laatste woensdag een masterplan en operationeel plan indienen.

Later dit jaar  -na een boordeling van een jury- zal de regering de finale keuze maken.
Zoals minister Demir zelf heeft erkend, is het dossier gaandeweg fameus beginnen te etteren.
Landbouwers, ondernemers­organisaties en gemeentebesturen begonnen te twijfelen over de economische impact van zo’n erkenning. 
Onbegrijpelijk maar waar, Kalmthout gooide als enige project de handdoek in de ring.
GroenRand  is scherp in zijn commentaar en oordeelt dat minister Demir het draagvlak zelf heeft beschadigd door al op te roepen tot kandidaturen zonder dat het decreet finaal afgeklopt was. 
Zo werden dinsdag in de bevoegde commissie van het Vlaams Parlement nog amendementen goedgekeurd die versoepelingen inhouden.
Een passage over mogelijke sancties is uit het decreet gehaald.
Artikel 8 van het decreet bepaalt dat een erkenning geen impact zal hebben op vergunningen voor activiteiten in het park, maar ook in de omgeving van het park.
Dat moet met name de boeren, grondeigenaren en industrie in de omgeving, geruststellen.
Heel wat gemeenten, zoals Kalmthout, Brecht, Essen en Wuustwezel, besloten eerder geen goedkeuring te geven voor het masterplan.
GroenRand hoopte met 2 open brieven de gemeentebesturen van gedachten te doen veranderen.

Maar half mei werd uiteindelijk beslist om zich niet kandidaat te stellen terwijl het project de beste troeven had.
In artikel 4 §1 wordt als criterium aangegeven dat binnen een Nationaal Park 10 jaar na de erkenning (2034) minstens de helft (50%) van de natuurkernen effectief onder een natuurbeheerplan type 3 of 4 moeten vallen en dat dit 75% van de oppervlakte van de natuurkernen moet zijn tegen de planhorizon 2048.
Type 3 = hoogste natuurkwaliteit en type 4 = natuurreservaat.
Actueel (januari 2023) wordt 48,1% percentage gehaald, zodat aan het criterium om na 10 jaar te voldoen aan 50% van de oppervlakte Type 3 of 4 al nagenoeg voldaan wordt.
Ook de gebieden die omgevormd moet worden tegen 2048 zijn gekend.
En hier waren geen landbouwgrond of andere gronden voor nodig!
De landbouw wordt enkel uitgenodigd om vrijwillig en op eigen ritme mee te doen via de principes van 'boerennatuur'.

Een Nationaal Park heeft de bedoeling om doelstellingen en inspanningen te bundelen om mensen samen plannen te laten maken.
Dat moet van onderuit ontstaan.
Het inspirerende voorbeeld is het park Hoge Kempen in Limburg, een succesverhaal van samenwerking van onderuit.
Het bewijst hoe zo’n dynamiek kan werken.
Dat park gebruikt het label al sinds 2006 en ging van 6.700 hectare naar het dubbele daarvan in 2020. 

De Vlaamse Regering biedt hiervoor een financiering kader, en dat zal spijtige genoeg in het Voorkempense project ontbreken.
De Bijzondere Commissie van het Grenspark Kalmthoutse Heide heeft definitief een einde gemaakt aan de plannen om erkend te worden als Nationaal Park.
Het grenspark wil wel de huidige samenwerking met de buurgemeenten, privé eigenaars en natuurbeheerders behouden en ook versterken.
Er wordt verder gewerkt aan het masterplan en er wordt ook aan de minister gevraagd om dit in de toekomst te ondersteunen.
Men heeft dus de stekker eruit getrokken zonder financiële garanties!
Jammer...en zeer teleurgesteld...maar GroenRand geeft niet op.
In die zin bepleit GroenRand voor de invoering van een derde parktype, met name 'streeksgewijze klimaatparken' of 'Regionale klimaatparken' (= aaneengesloten gebied met minimum ± 3000 ha groeiend naar…).
Dit kan een tussenstap (of opstap) zijn naar een toekomstig Nationaal park.
GroenRand schoof reeds eerder (2021) een voorbeeld (Regionaal Klimaatpark) naar voor: https://groenrand.weebly.com/reg-klimaatpark-voorkempen.html

Parkendecreet op weg naar goedkeuring

Parkendecreet op weg naar goedkeuring

Al wekenlang gaan de debatten over de erkenning van Vlaamse parken.
Het ontwerpdecreet over de Vlaamse parken en een reeks aanvullende amendementen zijn eindelijk gisteren in de Commissie Leefmilieu goedgekeurd. 
De commissie Leefmilieu van het Vlaams Parlement heeft dus gisteren het licht op groen gezet voor het zogenaamde parkendecreet.
Dat is de uitwerking van de belofte uit het regeerakkoord om tijdens de legislatuur vier Nationale en drie Landschapsparken op te richten.

Sinds 2021 konden gebiedscoalities van lokale besturen, natuurbeheerders en eigenaars in een erkenningstraject stappen tot deze Vlaamse parken.
Meer dan aan de landschapsparken zijn vooral aan de Nationale parken bijkomende voorwaarden gekoppeld.
Een gebied moet minstens 5.000 hectare groot zijn.
Over 24 jaar moet die oppervlakte verdubbeld zijn naar 10.000 hectare, waarvan 75 procent hoogwaardige natuur.

Dat de zoektocht naar parken al deze tijd bezig is zonder de uitwerking van een juridisch kader, leidde tot wrevel.

De meerderheid kwam dinsdag met een reeks amendementen die de juridische implicaties nog meer naar nul zouden herleiden.
Dat die amendementen van de meerderheid pas met veel vertraging klaar waren, tekent het hobbelige parcours.
Het project Kalmthout bijvoorbeeld kreeg hierdoor te weinig kansen om van onderuit te groeien, zodat gemeentebesturen zich noodgedwongen niet achter het Nationaal park hebben geschaard.
Vandaag is de deadline voor indiening van deze parken, maar over het geheel van het decreet wordt pas woensdag na de plenaire zitting gestemd.
Het wettelijk kader is dus nog steeds niet finaal afgeklopt.
Dat had wellicht beter gekund en dan wel in omgekeerde richting.
Daarom zijn we kritisch over het gevolgde traject en vinden we dat uitstel hier wel op zijn plaats kan zijn.

Om de Vlaamse parken in Vlaanderen uitgerold te krijgen, zal er volgens de landbouwers en sommige gemeentebesturen een geleidelijk proces van dialoog, begrip en vertrouwen nodig zijn.
We kunnen dat doen, maar veel tijd is er niet en het mag niet de bedoeling zijn om afstel te bekomen.
Want de  biodiversiteit smeekt dringend naar oplossingen en ruimte en we voelen nu reeds de hete adem van Europa.
Hier moeten ook deadlines worden vooropgesteld.
De reden is duidelijk, het gaat namelijk niet goed met die biodiversiteit in Vlaanderen, ook wereldwijd.
Dat is een groter probleem dan veel mensen vermoeden.
De Verenigde Naties erkennen het biodiversiteitsverlies als één van de grootste bedreigingen naast de klimaatopwarming.
De Vlaamse parken zijn een zachte manier om hier tijdens 25 jaar aan te werken..

Dieren en planten hebben minder plek door isolering en versnippering.

Insecten verdwijnen in sneltempo, waardoor veel vogels, amfibieën en kleine zoogdieren hun voedselvoorraad zien slinken en ook bedreigd raken.
Waardoor op hun beurt ook grotere zoogdieren moeilijker voedsel vinden.
Verschillende soorten vervullen belangrijke functies binnen ecosystemen.
Bacteriën en andere levende organismen breken organisch materiaal af tot voedingsstoffen die zorgen voor een gezonde bodem voor planten om in te groeien.
Bestuivers zijn essentieel voor de voortplanting van planten, die garant staat voor onze voedselvoorziening.
Planten en oceanen zijn belangrijke koolstofputten.
De watercyclus is erg afhankelijk van levende organismen.
Kort gezegd, biodiversiteit zorgt voor schone lucht, zuiver water, een goede kwaliteit van de bodem en de bestuiving van gewassen.

In haar visie ‘Overal Natuur’ omschrijft de Vlaamse Regering heel duidelijk dat we een ruimer biodiversiteitsbeleid moeten voeren dat zich niet enkel moet richt op de kroonjuwelen.
En dat gaat dus veel verder dan enkel focussen op de realisatie van enkele Nationale parken.
Daarom stelt GroenRand een derde parktype voor waar natuurkernen kleiner mogen zijn dan 10.000 ha.
Waar er nieuwe gebiedscoalities ontstaan waar groenblauwe verbindingen tot stand komen.
Waar boeren, grondeigenaars, industrie en natuurverdedigers samen aan werken.
Een beleid dat biodiversiteitsverlies een halt wil toeroepen, kijkt verder dan de beschermde natuurgebieden en werkt aan meer ruimte voor biodiversiteit, aan het verbinden van leefgebieden van soorten en het verkleinen van de invloed van externe milieudrukken.

Zeven op de tien Vlamingen zijn pro Nationale parken

 

Zeven op de tien Vlamingen zijn pro Nationale parken

Het Grenspark Kalmthoutse Heide dient -onder druk van de gemeenten- geen kandidatuur in om erkend te worden als Nationaal Park.
Afgelopen periode kwam er vanuit verschillende buurgemeenten kritiek op de plannen.
Zo gaven Stabroek, Essen, Wuustwezel, Kalmthout en Brecht een negatief advies en vroegen uitstel voor een beslissing.

Er zou momenteel een té klein draagvlak zijn en te veel onduidelijkheid voor eigenaars van gronden in de buurt van het park.
Onder meer omdat landbouworganisaties vrezen dat de parken tot extra inperkingen voor landbouw zullen leiden.
Een algemeen uitstel van de deadline blijkt geen optie te zijn omdat hier geen gegronde reden voor is.
Dat zet het debat op scherp.
Want de dertien overblijvende kandidaat-parken hebben nog tot morgen de tijd om een masterplan in te dienen.

De kandidaten weten ondertussen dat er geen rechtsgevolgen zijn.
Het kaderdecreet regelt louter de erkenningsvoorwaarden, statuten en beheerstructuur van de toekomstige Vlaamse parken.
Bovendien bleek uit een bevraging bij zeshonderd Vlamingen door iVox  dat negenzeventig procent van de Vlamingen positief staat tegenover een Nationaal park.
Zeven op de tien Vlamingen zou het dus fijn vinden dat binnen een straal van 20 kilometer van de woonplaats een Landschapspark of Nationaal park zou ontwikkeld worden.
Dat haalt de draagvlakargumentatie volledig onderuit.

Dat het draagvlak bij bepaalde gemeentebesturen voor de kandidatuur Grenspark Kalmthoutse Heide er niet of maar beperkt was, heeft GroenRand spijtig genoeg moeten vaststellen.
Maar door deze houding dreigt de regio veel subsidies te ontlopen.
Daarom heeft onze organisatie bij Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir gepleit voor een gesubsidieerde tussenoplossing.
In die zin bepleit GroenRand voor de invoering van een derde parktype, met name 'streeksgewijze klimaatparken' (= aaneengesloten gebied met minimum ± 3000 ha groeiend naar…).
Dit kan een tussenstap (of opstap) zijn naar een toekomstig Nationaal park.

Het Masterplan Kalmthoutse heide is geschreven op basis van de criteria die de overheid vooropgesteld heeft voor een 'Nationaal park'.
Maar, of we het nu graag hebben of niet, de realiteit is simpelweg dat het concept 'Nationaal park' inmiddels zodanig aangebrand is dat er daar bij bepaalde de lokale besturen - op dit moment - geen draagvlak voor bestaat.
Dat heeft natuurlijk in eerste plaats te maken met het momentum van de voorbije maanden dat beheerst werd en nog steeds wordt door heel de hetze rond de PAS, het MAP, de natuurherstelwet, enz
Echter, als je de beslissingen van de gemeenten leest, dan staat daarin telkens vermeld dat ze het voorliggend masterplan een goed en evenwichtig plan vinden.
Meerdere burgemeesters hebben dat reeds herhaaldelijk gezegd en/of beaamd in diverse persartikels.
Met andere woorden, er bestaat wel een lokaal bestuurlijk draagvlak voor de gebiedsvisie van het masterplan, maar men durf het niet uit te voeren.
Misschien is het daarom raadzaam om dit meer tijd te geven, maar via uitstel kan dit niet.
We stellen daarom voor om het Grenspark-initiatief (en andere initiatieven waar nog gewerkt moet worden rond gemeentelijk draagvlak) onder te brengen in dit derde parktype.
En dit omdat er hier meer tijd nodig is om de omvorming van 'Grenspark' naar 'Nationaal park' rond te krijgen.
Het door ons voorgestelde derde parkinitiatief, kan hier wellicht een tussentijdse oplossing voor bieden.

GroenRand vindt het echter ook belangrijk dat ook parken die de 10.000 ha oppervlaktecriterium niet halen, een zekere (financiële) erkenning krijgen en zal er alles aan doen om het departement Omgeving ervan te overtuigen om mee te gaan met het idee om ook deze Regionale parken te ondersteunen.
Destijds heeft het kabinet Demir ons beloofd (mail 17 mei 2021 - dus ongeveer 2 jaar geleden) om gebiedscoalities financieel te ondersteunen die de criteria (zoals oppervlakte) niet hebben gehaald.
Het derde parktype tracht deze beloofde ondersteuning te structureren.

Luister naar het interview van Minister Demir:

https://radio1.be/luister/select/de-ochtend/zuhal-demir-over-erkenning-nationale-parken-beter-wonen-en-interessant-voor-economie

Een pauzeknop bij Vlaamse parken en de natuurwet moet ultrakort zijn

Een pauzeknop bij Vlaamse parken en de natuurwet moet ultrakort zijn

Door Vlaamse parken en de natuurwet uit te stellen wordt alles nog urgenter en kan men later de zaak minder goed beheersen.
Op dat moment zal er daarom niets anders opzitten dan in een veel korter tijdsbestek allerlei drastische en onpopulaire veranderingen door te duwen.
Met het risico dat we te laat komen om onze biodiversiteit te redden.

Dit stellen we nu ook vast bij het klimaat- en stikstofdossier.
Nu de pauzeknop indrukken zal automatisch ­hogere kosten, ongemakken en meer hinder meebrengen in de toekomst.

De voorgestelde wet op natuurherstel bevat maatregelen om de kwaliteit van de bodem te verbeteren en de teruggang van de soorten insecten die zorgen voor de bestuiving van gewassen te stoppen. 
De Europese Commissie komt hiermee omdat in Europa de biodiversiteit al jaren achteruit gaat. 

Ze wijst erop dat de landbouw en onze voedselvoorziening sterk afhankelijk zijn van de natuur.
Meer dan 75 procent van de gewassen is afhankelijk van bestuivers, zoals bijen, hommels en zweefvliegen die van bloem naar bloem vliegen en de stuifmeelkorrels naar de stamper overbrengen.
Waardoor ze vrucht gaan dragen.
Het zijn precies die insecten die aan het uitsterven zijn. 
Door hun bestuiving vervullen bijen een belangrijke rol bij de voorplanting van planten.
De zaden en vruchten die na bestuiving gevormd worden, zijn op hun beurt weer voedsel voor andere diersoorten.
Bijen zijn daarom een onmisbare schakel in de natuur.
Recent onderzoek in België wijst uit dat de toegevoegde waarde van bestuivers in België jaarlijks ruim 251 miljoen euro bedraagt, of te wel  11,1% van de totale Belgische landbouwproductie. 

Dat deze laksheid desastreuze, dodelijk en zware gevolgen met zich meebrengt, kan niemand meer ontkennen.
Dit blijkt niet alleen uit ­de huidige noodzakelijke ingrijpende maatregelen binnen het stikstofdossier, maar zeer zeker ook uit de ­natuurrampen die zich al hebben voorgedaan.  
Denk bijvoorbeeld aan de overstromingen van de Vesder van twee jaar geleden en aan de hittegolven en de bijhorende niet te stoppen brandhaarden.
Dat we nu bij landbouwers gedwongen worden om hard en in allerijl op te treden, komt doordat we onaanvaardbaar lang getreuzeld hebben om in actie te schieten. 

De strijd voor het ­klimaat en die voor de biodiversiteit mogen niet gefaseerd verlopen, maar moeten tegelijkertijd gevoerd worden, want ze ­ondersteunen elkaar.
Een pauzeknop zal ons duurder uitvallen dan de klimaatopwarming en de biodiversiteit effectief en systematisch aan te pakken.
Door deze pauzeknop zal het grote publiek alleen onthouden dat klimaat en biodiversiteit weer niet zó belangrijk zijn en dat we ons niet zo hoeven druk te maken, terwijl het vijf voor twaalf is.
Op die manier wordt alle vooruitgang inzake bewustwording en mobili­sering tenietgedaan.
Een pauzeknop kan enkel dienen om te bekijken hoe we de zaak effectief en efficiënt gaan aanpakken, maar dan moet dit in sneltempo gebeuren.

Ontdek GroenRand via deze fotoreportage

Ontdek GroenRand via deze fotoreportage 

De Antitankgracht is sinds 1994 het langste beschermd cultuurhistorisch landschap van Vlaanderen.
Met haar 33 kilometer lengte vormt ze de ruggengraat van de Voorkempen.
De Antitankgracht vormt een belangrijke schakel tussen verschillende grote NATURA 2000 gebieden.
Daarbij verbindt het groenblauwe netwerk heel wat natuur en bosgebieden rond de verstedelijkte regio Antwerpen.

Het groenblauwe netwerk van de Antitankgracht en zijn omgeving is van groot belang op Vlaams, provinciaal en regionaal niveau.
Meervoudige belangen en partners worden aangesproken: erfgoed, natuur, landbouw, klimaatadaptatie, toerisme en recreatie.
Fauna en flora maken gebruik van de corridorfunctie van de Antitankgracht om te migreren tussen verschillende natuur- en bosgebieden.
De versnippering door de aanwezige bebouwing, vele wegen en spoorweg vormt een zwaar knelpunt voor de Antitankgracht en omliggende natuur en bosgebieden: het zoeken naar
methodieken om op regionale schaal te ontsnipperen is hier dé uitdaging (soortenbeschermingsprogramma otter).
Deze gracht is dé belangrijkste drager van dit netwerk en is een interessante structuur om de droogteproblematiek rond dit gebied aan te pakken.
Er zijn duidelijke meekoppelkansen tussen denkbare maatregelen rond de gebiedsbrede aanpak van droogte en de belangrijke taakstelling rond waterkwaliteit en waterbeschikbaarheid in de gracht, gelinkt aan de kwaliteitsdoelstellingen van de Europese Kaderrichtlijn Water en de Europese Habitatrichtlijn.

 Ontdek GroenRand via deze fotoreportage: https://groenrand.weebly.com/fotos.html

De kolibrievlinder: een speciale GroenRand-bewoner

De kolibrievlinder: een speciale GroenRand-bewoner

De kolibrievlinder is een uitzonderlijke vlinder.
Hij is tijdens de dag actief en is eigenlijk een nachtvlinder.
Je kan hem dus op klaarlichte dag zien, al komt hij toch vooral in actie rond valavond.
In rust ziet de nachtvlinder er even kleurrijk uit als de schors van een boom.
Een goede camouflagetechniek dus!
Als hij z'n achtervleugels openslaat, kan je z'n oranje gekleurde onderkant zien.
Deze felle kleur dient als afschrikmiddel om vijanden op afstand te houden.
Je herkent de kolibrievlinder ook aan haar knotsvormige antennes en de zwarte staartveren. 
Net als een kolibrievogel is hij in staat quasi volledig stil te hangen.
Hij slaat den 70 tot 80 keer per seconde met z'n vleugels, waardoor hij honderd keer meer energie verbruikt dan in rusthouding.
Daar is een enorme krachtinspanning voor nodig, waarvoor hij veel nectar nodig heeft.

Tot er plots iets indrukwekkends gebeurt! 
Z'n lange tong rolt vliegensvlug af richting de nectar.
De uitgestrekte tong is 28 mm lang en dat is net zo lang als z'n lijfje. 
Dat is extreem groot voor een vlinder.

De rups maakt duidelijk waarom de kolibrievlinder tot de familie van de pijlstaarten behoort: hij vertoont een opvallende stekel achteraan.
Over het doorgaans groene lijf lopen twee opvallende witte tot gele strepen.
Deze zenuwachtige vlinder is meestal niet gemakkelijk te fotograferen. 
Dankjewel Frank Vermeiren voor de prachtige foto's.

Week van de bij, maak een bloemboog

 

Week van de bij, maak een bloemboog

Zondag 28 mei start de week van de bij 2023.

De campagne zet de bijen een week lang in de bloemetjes.

Met de tiende editie van Week van de Bij moedigt het Departement Omgeving gemeentebesturen, bedrijven en burgers aan om zich in te zetten voor een betere leefomgeving voor zowel honingbijen als wilde bijen.

Bijen hebben een belangrijke rol als bestuiver van landbouwgewassen, fruitteelten en wilde planten.

Maar ze hebben het steeds moeilijker om te overleven.

Ze vinden moeilijk plaatsen om zich voort te planten en hebben te weinig voedsel door een gebrek aan nectar- en stuifmeelrijke bloemen.

GroenRand vindt dat we moeten zorgen voor bloeiende planten met nectar en stuifmeel van de vroege lente tot de late herfst, zodat ze het hele jaar door voldoende voedsel hebben.

Daarvoor stimuleert de vereniging het principe mee van de ‘bloeiboog’

.

Dat betekent dat je bij het aanplanten zorgt dat er van februari tot en met november altijd iets in bloei staat.

Want in veel tuinen bloeien bloemen en planten enkel van mei tot juni.

Een bloeiboog realiseer je zowel met bomen, struiken, vaste planten als met bloembollen.

Foto's: Frank Vermeiren - lid van GroenRand

GroenRand wil een derde parktype introduceren: een Regionaal Klimaatpark van 3.000 hectare.

GroenRand wil een derde parktype introduceren: een Regionaal Klimaatpark van 3.000 hectare.

Hier circuleren momenteel heel wat misverstanden over, we zetten daarom alles nog eens op een rijtje.

Waarom willen we dit derde parktype?

1. De natuur heeft een netwerk van gebieden nodig zodat dieren- en plantensoorten in het ene gebied gemakkelijk in contact kunnen komen met soortgenoten van andere gebieden.
En dat is belangrijk voor bijvoorbeeld migratie en genetische uitwisseling.
Volgens de internationale unie voor natuurbescherming (IUCN) is 1.000 hectare voldoende voor een Nationaal park, maar Vlaanderen is dus strenger (10.000 ha).
Momenteel ligt de oppervlakte van 1.000 hectare evenwel onder vuur.
Experts toonden al aan dat een groter gebied nodig is voor een goede biodiversiteit.
We willen daarom absoluut niet dat de huidige oppervlaktecriteria voor Nationale parken naar beneden worden bijgesteld.
Dat holt het kwaliteitslabel van die parken alleen maar uit.
Maar veel indieners halen de criteria zoals de 10.000 hectare niet.  
Dat is spijtig, want je haalt hierdoor veel motivatie onderuit.
De biodiversiteit heeft alle initiatieven nodig.
In die zin bepleit GroenRand voor de invoering van een derde parktype, met name 'streeksgewijze klimaatparken' (= aaneengesloten gebied met minimum ± 3000 ha groeiend naar…).
Dit kan een tussenstap (of opstap) zijn naar een toekomstig Nationaal park.
GroenRand vindt het belangrijk dat ook parken die de 10.000 ha oppervlaktecriterium niet halen, een zekere (financiële) erkenning krijgen en zal er alles aan doen om het departement Omgeving ervan te overtuigen om mee te gaan met het idee om ook deze Regionale parken te ondersteunen.
Destijds heeft het kabinet Demir ons beloofd (mail 17 mei 2021 - dus ongeveer 2 jaar geleden) om gebiedscoalities te financieel te ondersteunen die de criteria (zoals oppervlakte) niet hebben gehaald.
Het derde parktype tracht deze beloofde ondersteuning te structureren.

2. Het Masterplan Kalmthoutse heide is geschreven op basis van de criteria die de overheid vooropgesteld heeft voor een 'Nationaal park'. 
Maar, of we het nu graag hebben of niet, de realiteit is simpelweg dat het concept 'Nationaal park' inmiddels zodanig aangebrand is dat er daar bij de lokale besturen - op dit moment - geen draagvlak voor bestaat.
Dat heeft natuurlijk in eerste plaats te maken met het momentum van de voorbije maanden dat beheerst werd en nog steeds wordt door heel de hetze rond de PAS, het MAP, de natuurherstelwet, enz
Echter, als je de beslissingen van de gemeenten leest, dan staat daarin telkens vermeld dat ze het voorliggend masterplan een goed en evenwichtig plan vinden. 
Meerdere burgemeesters hebben dat reeds herhaaldelijk gezegd en/of beaamd in diverse persartikels.
Met andere woorden, er bestaat wel een lokaal bestuurlijk draagvlak voor de gebiedsvisie van het masterplan, maar men durf het niet uit te voeren.
Misschien is het daarom raadzaam om dit meer tijd te geven.
We stellen daarom voor om het Grenspark-initiatief (en andere initiatieven waar nog gewerkt moet worden rond draagvlak) onder te brengen in dit derde parktype.

En dit omdat er hier meer tijd nodig is om de omvorming van 'Grenspark' naar 'Nationaal park' rond te krijgen. 

Het door ons voorgestelde derde parkinitiatief, kan hier wellicht een tussentijdse oplossing voor bieden.

De natuurherstelwet: GroenRand stipt aan dat er werk moet gemaakt worden van biodiversiteit

De natuurherstelwet: GroenRand stipt aan dat er werk moet gemaakt worden van biodiversiteit

Vandaag wordt er voor het eerst gestemd over de natuurherstelwet in de commissie Landbouw.
Daarna moet de wet nog langs andere commissies en de plenaire vergadering.
En ook de lidstaten moeten hun zegje nog doen op de Europese Raad.

Volgens deze wet moet Europa tegen 2030 20 procent van haar ecosystemen in ere herstellen.
Tegen 2050 moeten alle natuurgebieden hersteld zijn.
Of daar telkens een meerderheid zal gevonden worden, is nog maar de vraag.

De EVP, de christendemocratische familie waar CD&V bij hoort, zal wellicht tegen stemmen. 
Deze wetgeving zou volgens CD&V gemaakt zijn voor grote landen met uitgestrekte natuurgebieden, maar niet voor een dichtbevolkte regio als Vlaanderen waar natuur, landbouw, industrie en wonen nauw met elkaar verweven zijn.

De weg is nog lang.
Vlaanderen, Nederland, Duitsland, Finland, Denemarken, … allemaal vragen ze om bijsturingen.
De eisen zouden de landbouw, de woningbouw, het transport en vele andere vormen van bedrijvigheid knevelen.
Vlaamse liberalen spreken over ‘verlicht despotisme’.

Als het klimaat verandert moeten natuur en mens zich volgens hen gewoon aanpassen.
Rechtse fracties in het parlement zien de natuurherstelwet als het ultieme voorbeeld van de ‘groene waanzin’ die Europa kapotmaakt.
Vergeten wordt dat Circa 80 procent van de leefgebieden  in slechte staat verkeren, mede door overbemesting, vervuiling en droogte.
Dat bedreigt de biodiversiteit die onmisbaar is voor landbouw maar ook veel andere sectoren.

 

 
Doorgaan op de oude weg met nog meer verlies aan biodiversiteit, ondermijnt juist de voedselzekerheid.
Verder moet de afname van het aantal bestuivers (bijen, vlinders) een halt worden toegeroepen en moeten rivieren en beken meer ruimte krijgen. 
Wellicht zal het een compromis worden, maar er valt geen tijd te verliezen.