We gaan er in augustus eventjes tussenuit

 

We gaan er in augustus eventjes tussenuit

                                                                                Blauwe glazenmaker

In midden augustus / september zien we elkaar terug om samen aan onze doelstellingen te werken.
Dat is nodig want de biodiversiteit is van levensbelang.
We lezen en horen er veel over en dan met name dat het niet goed gaat.

                                                                                           Eekhoorn


Planten, dieren en habitats in Vlaanderen scoren ondermaats.
Ook de verbindingen tussen natuurgebieden blijft ver verwijderd van de Europese en Vlaamse doelen.

                                                                                                            Eekhoorn

Samen met verdroging is versnippering de belangrijkste oorzaak van het biodiversiteitsverlies in Vlaanderen.
Veel kritische soorten zijn hierdoor al verdwenen of met uitsterven bedreigd.

                                                                                                         havik

Om de teruggang in biodiversiteit te keren is een robuust netwerk van ecologische verbindingen nodig.
Een netwerk van natuurgebieden is een goede maatregel om soorten te helpen bij de migratie.

                                                                                                                         blauwe reiger

Zo wordt er een netwerk van natuurlijke elementen ontwikkeld.
Allerlei afzonderlijke groene maatregelen kunnen samen een natuurnetwerk vormen.
Het hart van een natuurnetwerk bestaat uit grotere natuurgebieden.

                                                                                                                 Bastaard zandloopkever

Een natuurverbinding is een doorlopende strook of een reeks stapstenen die natuurgebieden met elkaar verbindt, en waarlangs dieren en planten zich kunnen verplaatsen.
Een natuurverbinding leg je aan voor één of meerdere dier- of plantensoorten, zodat die hier tijdens de verplaatsing het juiste voedsel vinden, er kunnen rusten of er zich zelfs kunnen voortplanten. 

                                                                                                        Bosbandzweefvlieg

Tot halverwege vorige eeuw was het hele boerenland rijk aan soorten.
Het land werd minder intensief gebruikt, het was veel bloemrijker en daarmee rijker aan insecten en vogels. 

                                                                                                                   Blinde bij


Op het ooit zo diverse boerenland, ziet ze op verschillende niveaus diversiteit verdwijnen.
Als je alleen al op landschappelijk niveau kijkt, zijn we veel variatie verloren.

Alles is rechtgetrokken en daarmee zijn we de kleinschaligheid en de afwisseling in het landschap kwijtgeraakt.
Heggen, bosjes, slootjes en beekjes zijn verdwenen, en daarmee heel veel soorten waarvoor het een leefgebied was.

                            Kleine Zonnedauw

De Voorkempen is sterk versnipperd.
Nochtans, open ruimte verbinden en een groenblauw netwerk doorheen het bebouwde weefsel verweven kan de biodiversiteit en de ecologische samenhang bevorderen.
Maar dan moeten landbouwers en natuurverenigingen, via onder meer Vlaamse parken, een klimaatgordel en andere initiatieven, beter samenwerken en naar elkaar luisteren.
En dat lukt niet altijd.
GroenRand waarschuwt en roept tegelijk op om te kijken naar wat ons bindt en niet naar wat ons scheidt en besluit dat er nog veel werk aan de winkel is...

Meer info: https://groenrand.blogspot.com/p/blog-page.html

Foto's: Frank Vermeiren - lid van GroenRand
…

GroenRand wil een sterker en uitgebreider houtkantennetwerk tegen 2030

GroenRand wil een sterker en uitgebreider houtkantennetwerk tegen 2030

Veel van onze faunasoorten zijn gebonden aan houtkanten, en gaan er momenteel – samen met de houtkanten zelf – op achteruit of zijn reeds erg zeldzaam hierdoor.
Denk maar aan de Boomkikker, Geelgors, Zomertortel, Egel, Hazelmuis en tal van vleermuizen om er slechts enkele te noemen.

                                                                                                     Geelgors - Frank Vermeiren


Ook onze wilde bestuivers zijn aan een zorgwekkende terugval bezig, en hebben nood aan voedsel- en nestvoorziening, ook buiten bestaande natuur –zoals bijvoorbeeld in onze landbouwlandschappen– om hun populaties te kunnen versterken.

                                                                                                 Grijze zandbij - Frank Vermeiren

De kruidvegetatie, maar ook de bomen en struiken in de landschapselementen, vervullen hier een cruciale rol.
Na die belangrijke bloei, volgt de vruchtzetting, waar verder heel wat vogels en zoogdieren van afhangen.

Uit biodiversiteitsoogpunt is het erg nuttig om de landschapsstructuur mee in rekening te brengen en verbindingen te creëren tussen bestaande natuur (bos, grasland, heide en open water).
Ook het verbinden van bestaande landschapselementen is erg zinvol, om het netwerk zo goed mogelijk te laten aansluiten.
Ontsnippering van onze natuur in Vlaanderen is erg belangrijk, om uitwisseling tussen  soorten mogelijk te maken. 

De Vlaamse Landmaatschappij organiseerde -op vraag van de Vlaamse overheid- eind 2022 een projectoproep houtkanten voor gemeenten en provincies.
19 gemeenten dienden samen 23 projecten in.
Daarvan werden 22 projecten goedgekeurd, goed voor in totaal 34,5 km houtkanten en 2.380 ton koolstofopslag.
De 19 gemeenten ontvangen samen 300.817 euro ondersteuning om hun houtkantproject uit te voeren.
In het najaar komt er een tweede oproep.
Houtkanten zijn belangrijker dan we denken.
Ze zijn cruciaal voor meer biodiversiteit en koolstofopslag.

                                                                                                   Ree - Frank Vermeiren

Allerlei dieren schuilen, maken nesten of zoeken naar voedsel in houtkanten.

                                                                                                              Ree - Frank Vermeiren

Daarnaast houden houtkanten water vast en helpen ze verdroging tegen te gaan.
Ze groeien ook sneller dan bossen omdat ze door hun structuur veel licht opvangen.
Daarbij leggen ze koolstof vast in de bodem.
Zo spelen ze ook een rol om de gevolgen van de klimaatverandering op te vangen.
Maar Vlaanderen en de Voorkempen telt alsmaar minder houtkanten.
GroenRand is daarom blij dat 19 gemeenten inspanningen willen doen om het houtkantennetwerk te versterken.
Die ruim 34 kilometer is alvast een stap in de goede richting maar is onvoldoende!
De oproep houtkanten richtte zich specifiek tot gemeenten en provincies: zij konden via de oproep nieuwe houtkanten aanplanten of bestaande houtkanten uitbreiden en daarvoor tot maximaal 50.000 euro​ ondersteuning krijgen.

                                                                                                                   gewone wolzwever - Frank Vermeiren    

Er wordt ingezet op inheems en autochtoon plantgoed en op soorten die gunstig zijn voor de wilde bestuivers.

                                                                                                               gewone wolzwever - Frank Vermeiren    

Pesticiden zijn verboden op de locatie van de aanplantingen.
De uitvoering van een project duurt maximaal 4 jaar.
In het najaar van 2023 wordt een tweede oproep gelanceerd.
Vlaanderen telt steeds minder houtkanten.
Dat is jammer, want ze zijn belangrijk voor een klimaatbestendig en biodivers platteland.
Daarom is er een Vlaams houtkantenplan: een actieplan om het houtkantennetwerk kwalitatief en kwantitatief te versterken tegen 2030.

De VLM is verantwoordelijk voor de uitvoering van het Houtkantenplan, samen met verschillende overheidspartners en middenveldorganisaties.
Ook landbouwers, privéeigenaars, lokale besturen en allerhande organisaties kunnen eraan meewerken.
De projectoproep houtkanten is een van de acties die uitvoering geeft aan het houtkantenplan.

Verbinding Antitankgracht - Halse bossen - Zoerselbos - project Vliegveld Malle

De oproep houtkanten sluit perfect aan bij de wens van GroenRand en de Gemeente Zoersel (€ 50.000) om de biodiversiteit te verhogen door laanbomen of houtkanten aan te planten.

Uit de bouwmeesterscan 2020 van de gemeente Zoersel bleek welke routes aanmerking komen om de biodiversiteit te verhogen of in stand te houden.
Er wordt ingezet op twee routes, namelijk een gedeeltelijke verbinding tussen het Zoerselbos en de Halse bossen, via de straten Berkemei, Peggerstraat, Hooidonckeinde, Schegelbaan en Hooidonkbos, en een gedeeltelijke verbinding tussen de bossen Omgeving Vliegveld Malle en het Zoerselbos, via de straten De Maey, Kapelstraat, Kluisbaan, Einhovensebaan en Monnikenheide.

Bekijk hier meer informatie over het houtkantenplan en de oproep:  https://www.vlm.be/nl/themas/platteland/landschapskwaliteit%20en%20onderhoud/Houtkantenplan/Paginas/default.aspx

Wolf August is niet meer

 

Wolf August is niet meer

                                                                                                  ©Vrt                                              

Dinsdagochtend werd het dier dat bijna vijf jaar in België verbleef aangereden door een auto.
Dat betekent niet dat het over en uit is voor de wolf in deze regio.             
August is hier vijf jaar geweest.

Er waren vier nesten met jongen.
De kans is groot en evident dat het DNA van August verder wordt gezet.
DNA-onderzoek wijst bijvoorbeeld uit dat wolvin Emma in Kalmthout en Brecht de tiende welp is van Noëlla en August.

Emma werd in GroenRand (Brecht, Wuustwezel en Kalmthout) een 'brave wolf' genoemd omdat ze weinig dieren op boerderijdieren aanviel.
Een bewijs dat er in het uitgestrekte gebied van het Grenspark De Kalmthoutse Heide, Het Marum en Groot Schietveld tussen Wuustwezel en Brecht voldoende wild en knaagdieren zijn om de wolf te voeden.

Ook andere charismatische soorten, zoals  otter, boommarter en bever zijn aan een opmars bezig.
Allemaal soorten die je terug kan vinden in het Antitankgracht-gebied en GroenRand.
Veel roofdieren werden in het verleden tot volksvijand verheven. 

Dood aan de otter’, kopten jagers- en visserstijdschriften vanaf het einde van de 19de eeuw.
‘Dat de dieren vis eten, bleek in de naweeën van de 19^de-eeuwse hongersnoden voldoende om de soort de totale oorlog te verklaren’, zegt Koen Van Den Berge (INBO), die zich in de vaderlandse roofdiervervolging verdiepte.
‘Een goede otter was een dode otter.’

                                                                                                   Otter

Een staatspremie moest het enthousiasme nog wat aanwakkeren.
Rond 1900 werden jaarlijks zo’n driehonderd premies uitgereikt, het merendeel in Vlaanderen.
Die aanpak loonde: het aantal uitgereikte premies – en otters – nam snel af.
Vanaf de helft van de vorige eeuw zorgde vuil water, waarin amper nog een vis zwom, voor de genadestoot.

                                                                                                   Otter (Lutra lutra) © ​Yves Adams

Daar komt nog bij dat veel roofdieren zich vrij traag voortplanten.
Een otter krijgt één à twee jongen, die twee jaar bij de moeder blijven.
‘Alles bij elkaar zorgt dat ervoor dat het vrij goed lukt om deze dieren uit te roeien, wanneer je je daar op toelegt en alle middelen geoorloofd zijn’, zegt Van Den Berge. Dat was precies wat tot niet zo heel lang geleden gebeurde, met geweren, stroppen, klemmen en vergif.

                                                                                             Boommarter - © ​Karel De Blick


Zoals de otter verging het ook de vos en de boom- en steenmarter, die allemaal weleens een kippetje lusten.

                                                                                                               Boommarter - © ​Karel De Blick

De bever, die geen roof- maar een knaagdier is, vertoont gelijkenissen met de otter.
Ook hij leed onder de slechte waterkwaliteit en was gevreesd wegens de schade die hij aan dijken kan aanrichten.
‘Momenteel leven er naar schatting al een kleine 450 bevers in Vlaanderen’, zegt expert Frank Huysentruyt (INBO). 

                                                                                     Bever    ©Ben Hellebaut 

‘Er is nog veel plaats voor meer dieren.
De vraag zal eerder zijn hoeveel we er willen tolereren, en waar.’ 
Door zijn graaf- en bouwwerken is de bever niet overal een graag geziene gast.
‘Zelfs in natuurgebied is hij soms ongewenst, als hij de verkeerde stukken onder water zet.’

                                                                                                                   Bever    ©Ben Hellebaut 

Dat de bever ook een territorium verdedigt, kan handig worden uitgebuit om schade op ongewenste plaatsen te voorkomen.

                                                                                                             Bever    ©Ben Hellebaut 

Wanneer je ervoor zorgt dat een plekje in de buurt aantrekkelijk is voor bevers – zoals een zijriviertje van een belangrijke waterloop – zullen de dieren zich daar vestigen en soortgenoten weghouden.
‘Niets is zo effectief om bevers af te schrikken als de aanwezigheid van andere bevers.’
In het drukbevolkt Vlaanderen concurreren mensen en dieren om ruimte en voedsel.
Wilde dieren hebben behoefte aan grote en aaneengesloten leefgebieden en mensen hebben behoefte aan akkers, wegen en huizen.
Bij de zoektocht naar ruimte en voedsel komen wilde dieren vaker in aanraking met lokale bevolking.
Het aantal conflicten tussen mensen en wilde dieren neemt daardoor toe.
Uiteindelijk komt het erop aan om een draagvlak en oplossingen te creëren bij de lokale bevolking voor de terugkeer voor die diersoorten

Bron: Eigen redactie + Fragment uit EOS

Bijen zijn bijzonder blootgesteld aan pesticiden in een landbouwomgeving

 

Bijen zijn bijzonder blootgesteld aan pesticiden in een landbouwomgeving

In een nieuwe studie hebben ecologen aangetoond dat de blootstelling aan pesticiden bij bijen afhankelijk is van hun interactie met het milieu.
Verschillende soorten worden afhankelijk van de omgeving blootgesteld aan verschillende risico’s.
Reeds eerder gaf GroenRand aan dat er rekening moet worden gehouden met landschaps- en voedselcontexten.

Een groot landbouwareaal in de buurt van bijen vergroot het risico om in aanraking te komen met bestrijdingsmiddelen, vooral voor solitaire bijen en hommels.
In vergelijking met honingbijen foerageren solitaire bijen en hommels in relatief kleinere gebieden.

“Bijen worden blootgesteld aan pesticiden in agrarische landschappen omdat hun activiteit samenvalt met het gebruik van pesticiden, maar verschillende soorten hebben elk verschillende ecologische kenmerken – zoals het foerageergebied, die samen deze activiteit bepalen.
Als gevolg hiervan zullen verschillende soorten waarschijnlijk worden blootgesteld aan verschillende pesticidenbelastingen en risico’s”, zegt Dr. Jessica Knapp van Trinity College Dublin.

De risicobeoordeling van pesticiden evolueert voortdurend om de volledige ecologische complexiteit zo goed mogelijk te vatten.
Deze nieuw gepubliceerde studie voegt nog een stukje landschapsschaal toe aan de puzzel door concentraties van pesticiden te meten in verschillende voedselbronnen voor verschillende bijensoorten in meerdere teeltsystemen.

“In tegenstelling tot eerder werk, hebben we verschillende aspecten van blootstelling aan pesticiden gecombineerd die meestal beperkt zijn tot afzonderlijke studies, zoals landschapscontexten, soorten bestuivers, plantensoorten en voedselbronnen”, aldus Jessica Knapp.

“De meeste risico’s die aan pesticiden zijn verbonden, kwamen van een paar insecticiden.
De studie wijst dus op specifieke toepassingen van pesticiden die kunnen worden aangepast om de risico’s voor bijen in verband met pesticiden te verminderen.
Bovendien was het pesticidenrisico gecorreleerd tussen nectar en stuifmeel en tussen bijensoorten, maar was het het hoogst voor stuifmeel verzameld door honingbijen.
Deze resultaten zijn praktisch relevant omdat ze suggereren dat we tot op zekere hoogte beperkt zijn in ons vermogen om risico’s tussen bijensoorten en voedselbronnen te voorspellen.”

Deze bevindingen komen op het juiste moment, aangezien de Europese Commissie zojuist het EU-initiatief inzake bestuivers heeft herzien en krachtigere en bredere maatregelen neemt om de achteruitgang van bestuivers tegen 2030 om te keren.

Daarnaast wil de Commissie het gebruik van bestrijdingsmiddelen in de landbouw terugdringen.

Lees hier het volledig wetenschappelijk artikel: https://vlaamsbijeninstituut.be/wp-content/uploads/2023/07/Wetenschap-artikel-27-02-2023-Universiteit-Zweden.pdf

Foto's: Frank Vermeiren - lid van GroenRand
Bron V.B.I.

Daar zijn de iconische dieren weer: otter, bever en boommarter maken comeback in GroenRand

Daar zijn de iconische dieren weer: otter, bever en boommarter maken comeback in GroenRand

Iconische diersoorten die lang (zo goed als) uitgestorven waren in Vlaanderen, vinden stilaan hun weg terug naar GroenRand en de Antitankgracht.
Er was een tijd dat het lot dieren in Vlaanderen niet veel keuze liet: bejaagd worden, of verjaagd worden.
Bejaagd in het geval van pelsdieren zoals de bever, en verjaagd in het geval van roofdieren (otter en bever) die het boeren en vissers lastig maakten. 
Dat was niet alleen jammer voor de natuurbelievers onder ons, het was ook slecht nieuws voor het ecosysteem, dat daardoor verarmt.

                                                                         bever ©Ben Hellebaut

Van natuurnetwerk naar Nationaal park

Rond de Antitankgrachtgracht koestert natuurvereniging GroenRand nog steeds boeiende toekomstplannen: van een natuurnetwerk naar een heus Nationaal park.
Hoop doet leven, we blijven erin geloven!
Want het Grenspark Kalmthoutse Heide maakt aan de Nederlandse zijde reeds deel uit van het netwerk van Nationale Parken.
Waarom zou Vlaanderen in de toekomst achterblijven!?

Gezien de omvang, het monumentale karakter van het gebied en de grote naamsbekendheid, is GroenRand overtuigd dat we nog steeds sterke kaarten in handen hebben om later ook aan Vlaamse zijde als Nationaal Park erkend te worden.
Er zijn een aantal belangrijke natuurkernen in de omgeving van het Grenspark.
Die wil GroenRand op een kwaliteitsvolle manier met elkaar verbinden.

Aan Vlaamse zijde kijken we naar de Antitankgracht die een verbindend lint vormt tussen de reeds aanwezige natuurkernen zijnde Fort Stabroek, Schans van Smoutakker, Elsenbos, Ertbrandbos en Fort van Ertbrand, Mastenbos, den Uitlegger en Koude Heide, het Klein en Groot Schietveld, het van Fort Brasschaat, de Inslag, De Mick en de bossen van de Brechtse Heide.

Gered door Red de Voorkempen

Einde vorige eeuw kon een sterke milieubeweging dit langgerekte brok natuur redden van de plannen om er een breed duwvaartkanaal van te maken naar de haven.
Zo konden er langs het hele traject meer en meer plekken ontstaan vol rijke biodiversiteit, met hier en daar zelfs planten en dieren die in Vlaanderen steeds zeldzamer worden.
Voor een goed natuurbeleid moeten flora en fauna zich echter tussen nabijgelegen natuurgebieden kunnen verplaatsen via verbindingsstroken.
Hoe vlotter planten en dieren met hun soortgenoten in een ander gebied in contact komen, hoe kleiner de kans dat een soort uitsterft.

Cadeau

GroenRand ging zich toeleggen op de ontwikkeling van dergelijke natuurverbindingen.
Eind 2019 had de natuur een extra cadeau in petto: het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek besloot uit sporenonderzoek dat de otter de weg had gevonden naar de Antitankgracht.

De otter is uiterst gevoelig voor vervuiling, zijn verschijning in de gracht is dus een veelbelovend positief signaal.

Bij GroenRand neemt men de aanwezigheid van de otter nu als symbolisch streefdoel voor betere milieuomstandigheden in en rond de hele Antitankgracht.
De natuurvereniging pleit alvast voor een ottervriendelijke inrichting, zodat het dier de gracht als leef- en doortrekgebied uitkiest.

Zulk een gebiedsgericht project zal meteen veel plant- en diersoorten ten goede komen.
Zoals onder andere ook de boommarter, een zeer zeldzame soort die Europese bescherming geniet.

Comeback van de boommarter

                                                                                            © ​Karel De Blick               

De boommarter is aan een comeback bezig in de GroenRand-contreien.

                                                                                                               © ​Karel De Blick                                                                                                                                                                                          

Bosrijke verbindingen en ontsnipperende maatregelen zijn van levensbelang voor boommarters, net als een natuurlijk bosbeheer met veel variatie en oude en dode bomen.
Dankzij dergelijk beheer kunnen we de boommarter in het Antitankgracht-gebied verwelkomen.

                                                                                                                               © ​Karel De Blick 

In zo goed als alle bossen langs de Antitankgracht komt de boommarter voor.
Op alle locaties (buiten Schans van Smoutakker, Fort van Stabroek en Elsenbos), Klein Schietveld, het Wolvenbos en in Schilde zijn er reeds waarnemingen.

                                                   © ​Karel De Blick 

                                                                                                                         
 

Knaagsporen van de bever

                                                                                                                       ©Ben Hellebaut

Ondertussen zien we tevens knaagsporen van de bever langs de Antitankgracht in Schilde en Ranst.
De bever is met een lichaamslengte van 70-100 cm en een gewicht van 15-35 kg, het grootste knaagdier in Vlaanderen en Europa.
Het dier lijkt zich hier goed thuis te voelen met wissels (looppaden) op de oever en heel wat knaagwerk.

                                                                                                            ©Ben Hellebaut

Ook in het bos tussen de E34 en de Zwaaikom van het Albertkanaal in Oelegem hebben natuurliefhebbers in het verlengde van de Antitankgracht een beverdam ontdekt op de Kapelbeek.
En ook in het Schijn in Oelegem hebben bevers een heuse beverdam gebouwd.
Ja, de bever is ongetwijfeld terug.

                                                                                                          ©Ben Hellebaut

Dat is ook goed nieuws voor het ecosysteem rond de bever.
Met hun dammen veranderen bevers de lopen van beken en grachten, met meer stilstaand water.

                                                                                                           ©Ben Hellebaut

Daar hebben libellen, vissen, amfibieën, vogels en ook andere zoogdieren zoals otters en vleermuizen dan weer baat bij.
Aan beverdammen krijgt water langer de tijd om in de bodem te trekken, wat ook de overstromingsdruk vermindert bij hevige regenbuien.
Zo werkt de bever een klein beetje mee aan de doelstellingen van de Vlaamse blue deal.

                                                                                                                           ©Ben Hellebaut

Een soortbeschermingsprogramma moet het soortherstel van de bever begeleiden.
De bever staat bekend als dé landschapsarchitect onder de dieren.
Met zijn ijzersterke tanden en krachtige kaken zorgt de bever zelf voor z’n perfecte habitat.
Daar moeten genoeg bomen staan die hij kan vellen om het water in te dammen of een burcht te bouwen.
Die dammen helpen het waterniveau verhogen om de toegang naar hun verblijfplaats onbereikbaar te maken voor andere dieren.
En de tragere stroming maakt het makkelijker om voedsel te vinden.
Logisch dus dat je bevers vooral in waterrijke bosgebieden vindt.

Bevers veranderen actief de structuur van het landschap

                                                                                                               ©Dirk de Beuckelaer                           

Ze kunnen hierdoor wateroverlast, vraat- en graafschade veroorzaken.
Soms zorgen beverdammen voor drainageproblemen en wateroverlast.
Gewassen en bomen ondervinden vraat- en knaagschade.
Oevers en dijken raken mogelijks ondermijnd door tunnels en holen.
Dergelijke mogelijke conflicten vragen om een aangepaste begeleiding om een negatieve impact op zijn herstel te vermijden.
Van het soortenbeschermingsprogramma mogen de waterbeheerders daarom uitzonderlijk afwijken.
Bijvoorbeeld om economische schade te voorkomen of in gebieden met kwetsbare natuur (SBZ, VEN, natuur en bos op Gewestplan).
Het beschermingsprogramma laat ook toe om de bevers eventueel te vangen en te verplaatsen (enkel op vraag van Natuur en Bos en onder strikte voorwaarden).

                                                                                                                                      ©Dirk de Beuckelaer                                                                                                                                    

De bever verdient - ook in het dichtbevolkte en versnipperde Vlaamse landschap - om de nodige ruimte te krijgen om zich op een duurzame manier te kunnen voortplanten.
Als hiervoor op sommige plaatsen - al dan niet tijdelijk - ruimte moet worden teruggeven aan natuurlijke valleisystemen, dan krijgen we daar als samenleving immers ook veel voor terug: minder problemen met een verstoorde waterhuishouding en een positieve impact op de biodiversiteit.

                                                                                                                                                                        ©Ben Hellebaut

         

Zo kan de terugkeer van de bevers in Vlaanderen net bijdragen aan de versterking van het groenblauwe netwerk.

Draagvlak

Uiteindelijk komt het erop aan om een draagvlak te creëren bij de lokale bevolking voor de terugkeer voor deze iconische diersoorten. 
Daar is regelgeving voor nodig.
Dit kan niet zonder een aangepast beleid dat ervoor zorgt dat mens en dier kunnen samenleven: sensibiliseringsprogramma’s, inspraakmomenten, overheidssteun en compensatieregelingen.