vrijdag 10 maart 2023

GroenRand vroeg zich af waarom men spreekt over ‘blinde vinken’?

 

GroenRand vroeg zich af waarom men spreekt over ‘blinde vinken’?


De vink laat na de winterrust in februari de eerste aarzelende vinkenslag horen.
De zang van de vink bestaat uit een hoge en lage tonen, met een korte verhoging op het eind, de vinkenslag of suskewiet.



Een prachtig geluid dat inhoudt dat de lente in aantocht is



De vink eet in het broedseizoen vooral insecten.



In het najaar en de winter wordt dit menu aangevuld met zaden (vooral van grassen, kruisbloemigen, beuken, duizendknopen en ganzenvoeten) en plantaardig materiaal (o.a. bladknoppen).



De vink broedt en houdt zich thuis in bossen, parken en tuinen.
Er moeten bomen en struiken aanwezig zijn.



In de winter zoeken vinken vaak voedsel op akkers, tuinen en velden.
Zelfs open landbouwgebied met verspreide bomenrijen of houtkanten volstaan.



Het mannetje heeft een blauwgrijs petje dat doorloopt tot in de nek.
De wangen en borst zijn roest- tot wijnrood.
De rug is bruinig.



Het vrouwtje is minder opvallend en wordt nog wel eens aangezien voor een vrouwtje huismus.
Het meest opvallende kenmerk van de vink zijn de twee witte vleugelstrepen.
Daarmee kun je ook de vrouw het best van een mus onderscheiden.


Vroeger werden vogels gevangen door een touw met lijm in te smeren.
Men zat te wachten tot er een vink op neerstreek, om daarna het beestje in een kooitje als zangvogel te zetten.
Men zat dus gespannen op de loer tot de vink op de touw zat om daarna 'hun slag te slaan'.


                                                                                                    juveniel

In Vlaanderen wordt "blinde vink" soms als scheldwoord gebruikt, of als woord voor iemand die iets niet ziet of niet kan vinden,
Maar van waar komt deze uitdrukking?

                                                                                                               juveniel
                                                                                                                            juveniel

Gekooide vinken werden vroeger vaak blind gemaakt, omdat men geloofde dat blinde vinken beter zouden zingen.
Het blind maken gebeurde met behulp van een dunne ijzerdraad die gloeiend gemaakt werd en dicht bij de ogen van de vink werd gehouden.
Als reactie kneep de vogel de ogen dicht waardoor de verschroeide randen van de ogen aan elkaar kleefden.
Het hoornvlies werd hierbij niet verminkt.

Op 75% van de schilderijen waarop voedsel wordt afgebeeld door de Antwerpse meester Frans Snyders (1579-1675) komen vinken voor. 




De vogels werden aan stokjes geregen en voor consumptie te koop aangeboden op de markten. 





Maar ook honderd jaar geleden aten rijke mensen vinken als een lekkernij.
Voor de arme mensen was dit veel te duur.
Ze maakten daarom vinkjes van kalfsvlees en noemden deze blinde vinken, omdat ze geen oogjes hadden zoals de echte vinken.

 Foto's: Frank Vermeiren - lid van GroenRand


Geen opmerkingen:

Een reactie posten