Jaar van de hermelijn moet verdwijnen marterachtige tegengaan
De hermelijn, die ooit wijdverspreid was in de Voorkempen, heeft de laatste jaren een aanzienlijke achteruitgang gekend.
Om o.a. deze reden heeft de Zoogdiervereniging 2024 uitgeroepen tot het 'Jaar van de Hermelijn'.
Gedurende het Jaar van de Hermelijn worden er activiteiten georganiseerd om de bekendheid van dit dier te vergroten en om inzicht te geven in de omstandigheden die nodig zijn voor zijn overleving.
Daarom heeft GroenRand een oproep gelanceerd om foto's in te zenden van dit prachtige roofdier.
Op deze website kan je de eerste resultaten zien (foto's zijn nog steeds welkom).
De hermelijn, een van de kleinste marterachtigen, ondervindt momenteel moeilijkheden in de GroenRand-regio door het verlies van geschikt habitat.
In uitgestrekte, open landschappen is er nog weinig prooi beschikbaar.
Deze landschappen bieden weinig schuilplaatsen, waardoor hermelijnen gemakkelijke prooien worden voor roofvogels en vossen.
Hermelijnen hebben en grijs- of beigebruine rug en een witte buik.
Deze marterachtige heeft een gemiddelde lengte van 20 tot 40 cm, staart inbegrepen, en lijkt sterk op verwanten zoals de wezel en de steenmarter.
Op het eerste gezicht zijn ze bijna identiek, maar een scherp oog zal een subtiel onderscheid opmerken: de staartpunt van de hermelijn is zwart.
De hermelijn heeft een zomer- en wintervacht.
In de zomer is de vacht roodbruin, terwijl deze in de winter wit is, met uitzondering van het zwarte puntje aan de staart.
Net als de meeste marterachtigen is de hermelijn een pure carnivoor: woelmuizen, veldmuizen en ratten behoren tot zijn dagelijkse dieet.
Zijn lichaam is perfect aangepast aan de jacht op knaagdieren, met een slanke taille die gemakkelijk in de holen van deze kleine dieren past.
Erwin Slagmulders
In ons GroenRand-projectgebied komt deze marterachtige vaker voor in weilanden en heidevelden dan in bosrijke gebieden, waar hij jaagt op kleine knaagdieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten