Iedereen zou op wandelafstand natuur moeten hebben

Iedereen zou op wandelafstand natuur moeten hebben

In de eindejaarseditie van Knack interviewt Dirk Draulans twee leading ladies van de Vlaamse natuuradministratie: Hilde Eggermont (INBO) en Goedele Van der Spiegel (ANB). Beide dames houden een pleidooi voor ecosysteemdenken, voor aandacht voor biodiversiteit en vooral voor samenwerking en verbinding tussen overheden en stakeholders allerhande om de natuur vooruit te helpen. We moeten kunnen loskomen van de polarisatie. Of zoals Dirk Draulans het verwoordt: 'Het is onze plicht om optimistisch te zijn.

Twee dames met bijzondere professionele competenties Er zijn het voorbije jaar twee belangrijke benoemingen geweest in de Vlaamse natuuradministratie.

Bevoegd minister voor Omgeving Zuhal Demir (N-VA) keek daarbij, in tegenstelling tot wat in het verleden de gewoonte was, niet in de eerste plaats naar politieke achtergronden, wel naar professionele competenties.

Zo benoemde ze Goedele Van der Spiegel tot ‘administrateur-generaal’ (zeg maar chef) van het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB), ondanks het feit dat de dame nog niet zo lang geleden schepen voor Groen in een Antwerpse randgemeente was.

Aan het hoofd van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) plaatste ze een echte wetenschapper met een grote expertise inzake biodiversiteit: Hilde Eggermont. Twee vrouwen dus, die nu samen met Demir zelf de leading lady’s van het Vlaamse natuurbeleid zijn. Knackjournalist Dirk Draulans sprak te velde af, in het mooie Broek in Blaasveld waar onder beheer van het ANB recent onder meer opnieuw otters toekwamen. Boswachter Hans Van Praet had in een blokhut attent drank en verwarming voorzien, maar zeker dat laatste was niet nodig. Er zat zoveel vuur en dynamiek in de dames dat het er vanzelf warm werd.

Het was ook een hartverwarmende ervaring, je kreeg snel het gevoel dat onze natuur in goede handen is. Het zal nodig zijn, als je ziet hoe ze systematisch onder druk komt en hoe moeilijk het blijft om problemen aan te pakken.

Het is toch godgeklaagd dat de Boerenbond, nooit te beroerd om in het getouw te gaan tegen alles wat maar naar natuurvriendelijkheid neigt, het zelfs nodig vindt om de moeizame politieke poging tot creatie van grootschalige natuur in Vlaamse Nationale Parken juridisch onderuit te halen. De twee lady’s zijn zich goed bewust van de problematiek en reiken een hand naar de Boerenbond, hoewel ze ook benadrukken dat boeren dikwijls een veel realistischer besef van het belang van een goede omgang met natuur hebben dan hun sectororganisaties.

Opvallend is het optimisme dat beide dames uitstralen over de toekomst van onze natuur, hoewel ze een slag om de arm houden: ze kunnen niet anders als ze zichzelf en hun medewerkers willen blijven motiveren om er stevig tegenaan te gaan en te blijven gaan. De ontmoeting gaf Dirk Draulans in ieder geval een goed gevoel: als deze twee het niet kunnen, zal het niemand lukken.