Hoe langer we treuzelen met natuurherstel, hoe moeilijker het zal worden

 

Hoe langer we treuzelen met natuurherstel, hoe moeilijker het zal worden

 

In de ontwerpwet vraagt de Commissie dat lidstaten herstelplannen opstellen voor nog aan te duiden natuur, zoals rivieren, bossen en grasland.  
Dat dreigt bedrijven en landbouwers parten te spelen: als natuur niet mag verslechteren, komen ze wellicht moeilijker aan een vergunning.

De Vlaamse regering vraagt nu collectief om de natuurherstelwet af te zwakken.
Concreet vraagt ze om de maatregelen te beperken tot de speciale beschermingszones die ook naar voren kwamen in het stikstofdossier.
Dat Europa ook regels zou formuleren voor natuur buiten die zones, vindt de Vlaamse regering onaanvaardbaar.
Voorts willen ze dat Europa rekening houdt met de specifieke eigenschappen van onze regio: heel dichtbevolkt, met overal lapjes natuur.
Door fouten in het verleden (mini-decreet en opvulregel) zijn we inderdaad het meest versnipperde land van Europa.

Door ontsnipperende maatregelen en het stimuleren van beheersovereenkomsten, kunnen we trachten om natuur weer te verbinden met elkaar.
Door hierrond samen te werken via Vlaamse parken, kan heel wat op vrijwillige basis verwezenlijkt worden.
Maar dan moet er goede wil zijn!
Nu worden er via de pers gevechten gevoerd en worden er politieke spelletjes gespeeld.
Stop hiermee en ga samenzitten.
Dat is nodig want de situatie begint acuut te worden.
Wij verliezen natuur in een ongekend tempo.
Wereldwijd worden 1 miljoen soorten met uitsterven bedreigd. Europa vormt hierop geen uitzondering: 81 procent van de beschermde habitats en 63 procent van de soorten in de Europese Unie staan er erg slecht voor.
In Vlaanderen hetzelfde verhaal: 28 procent van de plant- en diersoorten is bedreigd, en maar liefst 39 van de 44 Europees beschermde natuurtypes in Vlaanderen doen het slecht.
We moeten actief investeren in grootschalig herstel, ook buiten de huidige natuurgebieden die vaak te klein en versnipperd zijn.

Meer rivieren en beken moeten opnieuw vrij kunnen meanderen.
Er moeten meer doelen komen voor bijen en andere bestuivers, akker- en weidevogels en  bossen en houtkanten moeten meer natuurlijk  beheerd worden.
De natuur biedt tal van grondstoffen en diensten waarvan onze samenleving afhankelijk is.
Denk maar aan het belang van een gezonde bodem, proper en voldoende water en een rijke biodiversiteit voor de landbouwsector.
Als we één iets geleerd hebben uit de stikstofdiscussies, is als we nu niets doen, we ons op lange termijn weerom zullen vastrijden.
Natuurherstel is een ambitie die we allemaal delen, niets doen zal geen optie zijn.