Geachte gemeentebesturen van Kalmthout, Essen, Brecht, Stabroek en Wuustwezel

 Open brief 

Geachte gemeentebesturen van Kalmthout, Essen, Brecht, Stabroek en Wuustwezel, 

Heel wat van onze milieuproblemen hangen nauw samen met onze ruimtelijke wanorde.

Het meest zichtbare effect is het volbouwen van de open ruimte, de versnippering van natuurgebieden en de aantasting van het landschap.

Hoewel op de gewestplannen kwistig werd omgesprongen met nieuwe woon- en industriezones, werden in dag jaren ’80, er bovenop tal van afwijkingsmogelijkheden ingevoerd.

De beruchte opvulregel maakte het mogelijk toch woningen in landbouwgebied te bouwen, als die maar gelegen waren tussen twee bestaande boerderijen.

Een ander voorbeeld is het minidecreet, dat zonevreemde economische activiteiten in landbouwzones en natuurgebieden toeliet.

Dat minidecreet kwam van Paul Akkermans, in die jaren de CVP-minister voor ruimtelijke ordening.

Achterpoortjes werden voordeuren.

De lint- en verspreide bebouwing kende hierdoor een ongebreidelde groei en moet via wegen bereikbaar blijven.

Wegen vormen een onoverbrugbare barrière voor planten- en diersoorten (versnippering).

Hierdoor geraken natuurgebieden geïsoleerd.

Daarom moeten we investeren in robuuste, veerkrachtige, samenhangende en multifunctionele natuurlandschappen.

Erkenning als Nationaal Park geeft de mogelijkheid om samen de versnippering van natuur tegen te gaan en waar het mogelijk is via stapstenen de natuur terug te verbinden.

Het instrument Nationaal Park voorziet in financiële middelen om een samenwerkingsmodel op te bouwen.

Met een Nationaal Park is het gemakkelijker om te investeren in deze doelstelling en kan men de fouten uit het verleden terug herstellen.

Maar dat vergt vertrouwen.

Vertrouwen in het Masterplan dat nu op tafel ligt.

De grootste meerwaarde is dat we gaan samenwerken en we naar elkaar gaan luisteren.

Iedereen kan hierbij z’n eigen accenten leggen.

Landbouwers zetten zich volledig af tegen al wat raakvlakken heeft met natuur.

De reden is wellicht het stikstofdossier.

Dat is spijtig want het een heeft totaal niets te maken met het ander.

Hierdoor worden gemeentes zenuwachtig en kunnen de zaak niet meer vanuit een nuchtere bril bekijken.

Europa zal ons echter opleggen dat er meer ingezet moet worden op natuurherstel en biodiversiteit.

De Vlaamse parken zijn dé gelegenheid om dit op een vrijwillige basis en via gezamenlijk overleg stap voor stap te verwezenlijken.

De uitgangspunten van een Nationaal Park gaan uit van meer biodiversiteit, het versterken van natuur, het verder spreiden van toerisme.

Het Parkendecreet biedt zelfs juridische waarborgen.

De komst van een Nationaal Park legt geen nieuwe beperkingen op, alles blijft zoals het nu is.

Er zijn duidelijke garanties gesteld dat er geen impact mag zijn op de omliggende landbouwgebieden en op de terreinen van de private eigenaren.

Er is bovendien geen landbouwgrond nodig voor dit Nationaal Park.

We vragen aan de gemeentebesturen om deze samenwerkingsverbanden te ondersteunen en te omarmen.

Uit fouten van het verleden hebben we geleerd dat het weinig zin heeft om dossiers uit te stellen.

Integendeel, de problematieken worden er enkel groter van.

Dirk Weyler

Coördinator GroenRand