Onze natuur is nog gevoeliger voor stikstof dan gedacht

 

Onze natuur is nog gevoeliger voor stikstof dan gedacht

 

Om te bepalen hoeveel stikstof kwetsbare natuur kan slikken, hanteren de Nederlandse en de Vlaamse overheid kritische depositiewaarden (KDW’s).
Die zijn de basis voor ons vergunningen­beleid.
KDW’s geven voor elk type natuur aan waar de grens ligt.
Ze variëren tussen 8 en 32 kilogram stikstof per hectare per jaar.
Heide of hyacinten zijn bijvoorbeeld erg kwetsbaar, terwijl bossen iets meer kunnen verdragen.
De normen worden vastgesteld op basis van Europees onderzoek, onder leiding van de Verenigde Naties.

Die VN-studies gebeuren om de tien jaar, legt onderzoeker Wieger Wamelink van de WUR uit.
Zo worden op een stuk heide in Schotland verschillende hoeveelheden stikstof gestrooid.
Dan kijkt men wanneer er schade optreedt en wanneer er soorten verdwijnen.
Dat ­is gebeurd op verschillende testlocaties, voor alle Europese vegetatie­types.
Na dat onderzoek brengen de VN een rapport uit waarin ze nieuwe grenswaarden suggereren.
Er is in opdracht van de overheid een vertaling gemaakt en werd gekeken wat dat precies zou betekenen voor de Nederlandse habitats.

Uit die update bleek dat nogal wat natuurtypes minder goed ­tegen stikstof kunnen dan eerder gedacht.
De vorige drempels dateren van 2011.
Die zijn dus achterhaald.
Voor droge heide, zoals op de Kalmthoutse Heide, heeft ­Nederland de drempel met een derde verlaagd, van 15 naar 10 kilogram.

Eiken- en beukenbos op ­lemige zandgronden kunnen niet langer 20, maar 15 kilo stikstof per hectare per jaar slikken.
Ook voor natte heide wordt de drempel met een paar kilo bijgesteld.
Dat zijn ­types natuur die vaak voorkomen in Nederland en Vlaanderen, en die de inzet zijn van hevige discussies over vergunningen.

Volgen INBO is de situatie veel ernstiger dan ­velen denken.
Het gaat niet over zomaar wat plantjes, maar over de totale ontregeling van sommige ecosystemen.
Je zou een cascade aan effecten kunnen krijgen, van het verdwijnen van bodemleven dat ­essentieel is voor gezonde bossen, heiden en graslanden- tot het voedselweb dat in elkaar stort en een klein aantal stikstofminnende soorten die alles overwoekeren.
De nieuwe normen zijn alvast ingevoerd in het Nederlandse Aerius-systeem, een computermodel waarmee bedrijven die een vergunning willen aanvragen de stikstofimpact van hun project moeten ­simuleren.

Vlaanderen volgt niet

Vlaanderen kijkt voorlopig de kat uit de boom.
Minister van Leef­milieu Zuhal Demir (N-VA) is niet van plan nieuwe normen te laten berekenen.
Concreet zou dit betekenen dat sommige gebieden, zoals de Kalmthoutse Heide, nog dieper in het rood gaan.
En dat de marge om nieuwe veehouderijen of fabrieken te vergunnen, verder slinkt.

Bron: Ine Renson -SD