GroenRand blijft oneerlijkheid rond parkendecreet benadrukken

 

GroenRand blijft oneerlijkheid rond parkendecreet benadrukken

Het Vlaams Parlement heeft op woensdag 7 juni het parkendecreet goedgekeurd van Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir.

Daarmee wordt de erkenning van de toekomstige Vlaamse Parken geregeld.
Minister Demir heeft de ambitie om in Vlaanderen minstens drie extra Nationale Parken en drie Landschapsparken te erkennen.
Met het decreet legt de regering de lat hoog: de oppervlakte van de natuurkernen moet op het moment van de erkenning minimaal 5.000 hectare zijn, maar op termijn moet doorgroeien naar minimaal 10.000 hectare.
Blijkbaar bestaat er heel wat draagvlak voor, want zeven op de tien Vlamingen hebben aangegeven dat ze het fijn zouden vinden om toch een park of een soort park binnen een straal van 20 kilometer in hun buurt te hebben.
De Vlaamse Regering schetst de basisvoorwaarden voor erkenning en voor subsidiëring en maakt een kader.
De lokale spelers (gebiedscoalitie) bepalen hoe ze deze invullen.

De Vlaamse Regering is voorstander van meer geïntegreerde natuur, en dat is de reden waarom zij in het regeerakkoord hebben afgesproken om in Vlaanderen een kader te creëren waarbinnen Nationale Parken en Landschapsparken kunnen worden opgericht.
Dat is waarom er budgetten zijn voorzien om die verwevenheid tussen natuur, bedrijvigheid, recreatie en wonen vorm te geven op het terrein.
Er is dus financiering om natuurbehoud en -herstel te stimuleren, om samen te werken aan één gebied waar verwevenheid concreet vorm krijgt door middel van overleg.
Deze parken - of dat nu Nationale Parken of Landschapsparken zijn - moeten een mooi verhaal worden van samenhang waar we met trots mee kunnen uitpakken.

Na de hoorzitting en het overleg dienden de meerderheidsfracties enkele amendementen in.
Vaak gaat het om wetgevingstechnische correcties of verfijningen:
Amendement nr. 6 stelt nog eens duidelijk dat de erkenning van een park geen extra verplichtingen of bijkomende beperkende maatregelen oplegt boven op de vigerende verplichting voor houders van zakelijke rechten. Dat is het fameuze artikel 8.
Amendement nr. 7 verduidelijkt dat een masterplan of een operationeel plan niet mag worden beschouwd als een beleidsmatig gewenste ontwikkeling, zoals gehanteerd in de Codex Ruimtelijke Ordening, en dus ook geen gevolgen heeft voor het vergunningenbeleid binnen of buiten het park.
Amendement nr. 9 verduidelijkt de verplichting dat de lokale overheden een vorm van inspraak moeten organiseren.
Amendement nr. 10 geeft aan dat het de gemeenteraad is die toestemming moet geven als een gemeente wil toetreden tot een parkbureau.
Amendement nr. 14, ten slotte, heeft het over de zesjaarlijkse evaluatie en vereenvoudigt wat er eerst stond over sancties.
Het vereenvoudigt dat geheel tot simpelweg de intrekking van de erkenning en de subsidies.

GroenRand heeft heel wat bemerkingen over het proces, de implementatie en de totstandkoming van dit decreet.
Er was een onduidelijkheid in de spelregels doorheen het proces.
De oproep was gelanceerd nog voor er een ontwerp van decreet en uitvoeringsbesluiten werden voorgesteld.
Dat heeft onzekerheid veroorzaakt bij de actoren op het terrein: bij de eigenaars, de beheerders, de gebruikers, landbouwers, bedrijven, middenveldorganisaties, enzovoort.
Dat heeft er jammer genoeg voor gezorgd dat bij het project Grenspark Kalmthoutse Heide het draagvlak is weggeëbd.
Verschillende lokale besturen hebben door die onduidelijkheid afgehaakt.
Ze wisten niet tot wat ze zich precies gingen engageren.
Maar die duidelijkheid is er nu, maar helaas rijkelijk laat en kende een verloop dat niet correct was.
De spelregels zijn veranderd tijdens het proces en dit nadat de Bijzondere Commissie van het Grenspark midden mei besloten had om geen masterplan in de dienen.
De vraag is hoe de gemeentebesturen zouden hebben gereageerd moesten deze amendementen reeds goedgekeurd zijn voor 15 mei?
Dat maakt de zaak betwistbaar en kan er gesproken worden van een 'verlies van kansen' omdat gaandeweg de spelregels veranderd zijn.

GroenRand zal nu betwisten dat de Vlaamse Regering heeft opgeroepen tot kandidaturen zonder dat het decreet finaal afgeklopt was.
Zo werden er op het laatste nippertje in de bevoegde commissie van het Vlaams Parlement nog zeer belangrijke amendementen goedgekeurd.
Hierdoor zijn de meeste onzekerheden en gevoeligheden bij lokale besturen weggewerkt.
GroenRand zal dit aankaarten bij het kabinet Demir en zal eventuele stappen ondernemen.
Een oplossing zou zijn om een tweede oproep te lanceren, maar dan moet dit gebeuren binnen een billijke tijdsspanne.