Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir blijft Grenspark Kalmthoutse Heide steunen
Dat vernam GroenRand alvast van de Antwerpse tv-zender ATV en Gazet van Antwerpen.
GroenRand is voorstander van een landschapsecologische benadering en het concept van ecologische netwerken.
Door versnippering en kwaliteitsverlies van natuurlijke habitats, kunnen veel aandachtssoorten in Vlaanderen (b.v. Otter) niet meer overleven.
Fragmentatie creëert kleine, genetisch verarmde populaties en verhoogde inteelt.
Dan moet het voorgestelde gebied wel aan verschillende eisen voldoen.
Niet alleen qua omvang, maar ook voor de uniciteit en de biologische waarde.
Die criteria konden we - volgens GroenRand- moeiteloos behalen.
Want de Kalmthoutse Heide is één van de laatste echt uitgestrekte heidegebieden van Vlaanderen.
Het is een waardevol overblijfsel van een ooit zeer uitgestrekt landschap van stuifzanden, heidevelden en veengebieden.
Het Nederlands gedeelte van Grenspark Kalmthoutse Heide behoort al tot het netwerk van Nationale Parken.
Het zou logisch zijn geweest dat het Vlaams gedeelte dezelfde status zou gekregen hebben.
Ten oosten van de Kalmthoutse Heide strekken de militaire domeinen het Klein Schietveld (bijna 840 hectare) in Kalmthout-Kapellen-Brasschaat en Groot Schietveld (1.571 hectare) in Brasschaat-Brecht-Wuustwezel zich uit.
Hier vinden we enkele van de best bewaarde stukken natte heide in Vlaanderen.
Die zijn cruciaal voor het voortbestaan van typische heidesoorten als het heideblauwtje en de adder.
Langs de zuidrand van het Klein Schietveld loopt de Antitankgracht.
Deze waterloop zou dan de groene ketting zijn waarlangs het nationaal park op termijn verder uitgebreid zou kunnen worden.
De indiening van de finale dossiers heeft heel wat voeten in de aarde gehad
Een aantal kandidaten trokken zich op de valreep terug.
Bij de nationale parken diende bijvoorbeeld de Kalmthoutse Heide in laatste
instantie geen erkenningsdossier in.
De bijzondere commissie heeft dit unaniem beslist omdat
er heel wat onenigheid was met landbouwers en andere private grondeigenaars.
Zonder duidelijk kader kwam er plots een immens project af op de gemeentes.
Verschillende gemeentebesturen kantten zich daarom tegen de plannen wegens te veel
onduidelijkheden over de gevolgen van deze erkenning.
Parkendecreet kwam te laat
Eén van de belangrijkste kritieken op de Vlaamse parken was dat er eerst beleid werd uitgerold vooraleer er een wettelijk kader was.
Op 31 mei moesten de erkenningsdossiers ingediend worden, terwijl het
parkendecreet pas op 8 juni door het parlement gestemd werd.
Maar de verschillende opmerkingen van grondeigenaars en landbouwers zijn ondertussen via amendementen weggewerkt, zodat we ons kunnen richten op
een tweede oproep (wellicht na de verkiezingen) om de status van nationaal park alsnog te bekomen.
De erkende parken kunnen nu hun masterplannen realiseren
Ze krijgen daarvoor de nodige steun.
Voor Landschapsparken is dat 489.000 euro
per jaar, voor Nationale Parken is dat 608.000 euro per jaar.
Daarnaast is er een stevig investeringsbudget beschikbaar voor alle parken de
komende jaren.
De gebiedscoalitie Taxandria, Turnhout en Oud-Turnhout,
heeft een werkingskrediet van 139.000 euro gekregen.
De definitieve erkenning kwam nu te vroeg, maar met deze middelen kan het zich
wel klaarstomen tegen de volgende erkenningsronde.
“Grenspark Kalmthoutse Heide kreeg ook 139.000 ondanks het feit dat het geen
masterplan indiende terwijl Taxandria dit wel deed.” reageerde minister Demir.
Niemand twijfelt blijkbaar over het belang van
het voortbestaan van de werking van het Grenspark, en over de inhoud van het
masterplan en het operationeel plan die een belangrijke basis vormen voor
toekomstige samenwerkingen.
Maar wie gaat dit verder financieren?
De gemeenten? Het Vlaams Gewest?
 | groenrand.blogspot.com |
Waarom wil GroenRand nationale parken?
 | groenrand.blogspot.com |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten