Op de Dag van de Landbouw roept natuurvereniging GroenRand op tot samenwerking
De 'Dag van de Landbouw' werd voor het eerst georganiseerd in 1982.
Aanvankelijk duurde dit evenement een hele week en stond het bekend als de 'Week van de Landbouw'.
Later werd het ingekort tot één dag. Dit jaar valt de dag op zondag 15 september.
De 'Dag van de Landbouw' heeft als doel om zoveel mogelijk mensen vertrouwd te maken met de moderne land- en tuinbouw.
Dit wordt bereikt door een combinatie van informatie en vermaak te bieden.
Bezoekers ontvangen niet alleen informatie over de land- en tuinbouw, maar krijgen ook de gelegenheid om het platteland te ervaren en ervan te genieten. Het thema klimaat staat centraal, waarbij GroenRand benadrukt dat kleine landschapselementen essentieel zijn voor het herstel van biodiversiteit, de aanpassing aan klimaatverandering en het verrijken van onze landschapsbeleving.
Later werd het ingekort tot één dag. Dit jaar valt de dag op zondag 15 september.
De 'Dag van de Landbouw' heeft als doel om zoveel mogelijk mensen vertrouwd te maken met de moderne land- en tuinbouw.
Dit wordt bereikt door een combinatie van informatie en vermaak te bieden.
Bezoekers ontvangen niet alleen informatie over de land- en tuinbouw, maar krijgen ook de gelegenheid om het platteland te ervaren en ervan te genieten. Het thema klimaat staat centraal, waarbij GroenRand benadrukt dat kleine landschapselementen essentieel zijn voor het herstel van biodiversiteit, de aanpassing aan klimaatverandering en het verrijken van onze landschapsbeleving.
Ze vormen een habitat voor diverse planten- en diersoorten en dienen als groenblauwe corridors die verschillende natuurgebieden met elkaar verbinden.
Hoewel de landbouwsector vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd, kan het belang ervan niet genoeg benadrukt worden.
Burgers en politici zijn zich vaak niet voldoende bewust van de cruciale rol die boeren elke dag spelen.
In feite is elke dag een landbouwdag, hoewel dit voor velen onopgemerkt blijft.
Landbouw is meer dan alleen voedselproductie.
Het vormt een fundament voor onze biodiversiteit en het milieu.
Zonder hun harde werk zouden onze landschappen verloederen.
Het is duidelijk dat landbouw een prioriteit moet blijven voor de volgende Vlaamse regering.
Burgers en politici zijn zich vaak niet voldoende bewust van de cruciale rol die boeren elke dag spelen.
In feite is elke dag een landbouwdag, hoewel dit voor velen onopgemerkt blijft.
Landbouw is meer dan alleen voedselproductie.
Het vormt een fundament voor onze biodiversiteit en het milieu.
Zonder hun harde werk zouden onze landschappen verloederen.
Het is duidelijk dat landbouw een prioriteit moet blijven voor de volgende Vlaamse regering.
De toekomst van duizenden Vlaamse boeren, ons voedsel, ons landschap en talloze banen hangt af van de landbouw.
Veel landbouwers realiseren zich dat de diversiteit van het biologische leven in agrarische landschappen onder druk staat.
Dit heeft op landschapsniveau geleid tot het verdwijnen van semi-natuurlijke elementen zoals hagen, heggen, houtkanten, bomenrijen, bosfragmenten, maar ook grasbermen, akkerranden, bloemenweides en extensief beheerde graslanden.
Populaties van aan landbouwgebieden gebonden dier- en plantsoorten - de zogenaamde 'boerennatuur' - zijn sterk achteruitgegaan of verdwenen door het verlies van deze semi-natuurlijke elementen.
Het behoud en de versterking van biodiversiteit in agrarische landschappen is een belangrijk beleidsdoel, en op mondiaal, Europees en nationaal/regionaal niveau zijn maatregelen geformuleerd om dit te bereiken.
Typische lokale maatregelen zijn de beheerovereenkomsten die landbouwers met de overheid kunnen sluiten in ruil voor een vergoeding.
Ondanks de inspanningen van landbouwers blijkt uit onderzoek dat sommige van deze maatregelen vaak niet effectief genoeg zijn.
Veel landbouwers realiseren zich dat de diversiteit van het biologische leven in agrarische landschappen onder druk staat.
Dit heeft op landschapsniveau geleid tot het verdwijnen van semi-natuurlijke elementen zoals hagen, heggen, houtkanten, bomenrijen, bosfragmenten, maar ook grasbermen, akkerranden, bloemenweides en extensief beheerde graslanden.
Populaties van aan landbouwgebieden gebonden dier- en plantsoorten - de zogenaamde 'boerennatuur' - zijn sterk achteruitgegaan of verdwenen door het verlies van deze semi-natuurlijke elementen.
Het behoud en de versterking van biodiversiteit in agrarische landschappen is een belangrijk beleidsdoel, en op mondiaal, Europees en nationaal/regionaal niveau zijn maatregelen geformuleerd om dit te bereiken.
Typische lokale maatregelen zijn de beheerovereenkomsten die landbouwers met de overheid kunnen sluiten in ruil voor een vergoeding.
Ondanks de inspanningen van landbouwers blijkt uit onderzoek dat sommige van deze maatregelen vaak niet effectief genoeg zijn.
De gedeeltelijke oorzaak hiervan is de gefragmenteerde aanpak op regionaal niveau.
Voor het realiseren van een samenhangend natuurnetwerk in Vlaanderen zijn samenwerkingsverbanden essentieel.
Hoewel de meeste mensen geneigd zijn om aan hun gewoonten vast te houden, kan een overtuigend verhaal, dat de voordelen van positieve veranderingen benadrukt, mensen helpen overtuigen.
Dit kan eveneens bijdragen aan een balans tussen korte termijn focus en de noodzaak voor een langetermijnvisie.
Voor het realiseren van een samenhangend natuurnetwerk in Vlaanderen zijn samenwerkingsverbanden essentieel.
Hoewel de meeste mensen geneigd zijn om aan hun gewoonten vast te houden, kan een overtuigend verhaal, dat de voordelen van positieve veranderingen benadrukt, mensen helpen overtuigen.
Dit kan eveneens bijdragen aan een balans tussen korte termijn focus en de noodzaak voor een langetermijnvisie.
Het vormen van een coherent natuurnetwerk vereist een collectieve inspanning waarbij samenwerking tussen diverse partijen van cruciaal belang is.
Deze noodzakelijke samenwerking verloopt echter vaak moeizaam door de dominantie van individuele belangen en een algemene terughoudendheid om compromissen te sluiten.
In het gefragmenteerde Vlaanderen is samenwerking tussen natuurbehoud en landbouw vitaal voor het realiseren van een natuurnetwerk.
Het falen van de Groene Hoofdstructuur kan deels worden toegeschreven aan de tegenstellingen tussen deze twee partijen, wat momenteel opnieuw het geval is.
Een positieve stap naar verzoening tussen natuur en landbouw is de erkenning van hun gemeenschappelijke grondslag: het beheer van de diverse cultuurhistorische landschappen in Vlaanderen.
Een neutrale organisatie of bemiddelaar kan het proces begeleiden, de betrokken partijen gefocust houden, langetermijndenken stimuleren en het dagelijkse gekibbel overstijgen.
Het is essentieel om toekomstgaranties te bieden aan alle partners voor het gezamenlijk realiseren van een natuurnetwerk.
Landbouwers en hun opvolgers zoeken naar zekerheid en een duurzaam verdienmodel.
Overheden en organisaties kunnen initiatieven ontwikkelen die de aanleg en het onderhoud van kleinschalige groene infrastructuur net zo rendabel maken als de huidige inkomstenbronnen.
De beslissingen van grondeigenaren en -gebruikers worden voornamelijk bepaald door economisch rendement.
Te midden van de landbouwprotesten heeft Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie, een 'strategische dialoog' over de landbouwsector opgestart.
Er wordt aangedrongen op diverse aanbevelingen, inclusief een herziening van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid, met als doel de financiële steun voor natuur-, milieu- en klimaatinitiatieven aanzienlijk te verhogen.
Bovendien pleiten de leden voor de oprichting van een toereikend gefinancierd fonds voor natuurherstel om boeren en landeigenaren te helpen bij het herstel en de bescherming van natuurlijke habitats.
Op 17 juni 2024 hebben de Europese milieuministers de Natuurherstelwet definitief goedgekeurd. Als gevolg hiervan is Vlaanderen nu verplicht om binnen twee jaar na deze goedkeuring een Nationaal Herstelplan op te stellen. Dit vormt een aanzienlijke uitdaging voor onze regering, die zich moet inzetten om ecosystemen, zowel binnen als buiten de Natura 2000-gebieden, in goede staat te brengen.
Bovendien pleiten de leden voor de oprichting van een toereikend gefinancierd fonds voor natuurherstel om boeren en landeigenaren te helpen bij het herstel en de bescherming van natuurlijke habitats.
Op 17 juni 2024 hebben de Europese milieuministers de Natuurherstelwet definitief goedgekeurd. Als gevolg hiervan is Vlaanderen nu verplicht om binnen twee jaar na deze goedkeuring een Nationaal Herstelplan op te stellen. Dit vormt een aanzienlijke uitdaging voor onze regering, die zich moet inzetten om ecosystemen, zowel binnen als buiten de Natura 2000-gebieden, in goede staat te brengen.
Alle elementen voor een succesvolle samenwerking om dit doel te bereiken zijn aanwezig.
GroenRand blijft hierbij de ontwikkeling van landschaps- en Nationale parken ondersteunen om deze samenwerking te stimuleren en heeft het thema 'Vlaamse parken' opnieuw op de agenda gezet, zowel op Vlaams als gemeentelijk niveau.
Onze organisatie begrijpt de uitdagingen waar landbouwers mee te maken hebben, zoals het stikstofdecreet en het mestactieplan.
GroenRand blijft hierbij de ontwikkeling van landschaps- en Nationale parken ondersteunen om deze samenwerking te stimuleren en heeft het thema 'Vlaamse parken' opnieuw op de agenda gezet, zowel op Vlaams als gemeentelijk niveau.
Onze organisatie begrijpt de uitdagingen waar landbouwers mee te maken hebben, zoals het stikstofdecreet en het mestactieplan.
Deze zijn echter niet gerelateerd aan de doelstellingen van de Vlaamse parken en het gebiedsspecifieke beleid.
Deze parken zijn gecreëerd om natuurlijke habitats met elkaar te verbinden en geven landbouwers de kans om op vrijwillige basis bij te dragen.
We geloven dat boeren een passie hebben voor de natuur en het landschap en we hopen de dialoog voort te zetten, gesteund door objectieve gegevens.
We geloven dat boeren een passie hebben voor de natuur en het landschap en we hopen de dialoog voort te zetten, gesteund door objectieve gegevens.
 | groenrand.blogspot.com |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten