HOe vrijen bevers?
Wanneer een bever zijn of haar partner kiest, dan is dat voor het leven.
Eenmaal ze hun ideale vrouw of man gekozen hebben, paren bevers in de winter. 100 dagen later verwelkomen ze hun jongen.
Het echtpaar brengt de kleine bevertjes groot in de familieburcht.
Niemand mag er binnen tot de baby’s groot genoeg zijn.
Rond de burcht leren ze al op jonge leeftijd zwemmen.
De jonge bevers verlaten hun ouders pas wanneer ze klaar zijn om zelf een gezin te stichten. Het jaar daarop begint de hele cyclus dus opnieuw.
De bronsttijd van de bever is op dit moment volop aan de gang.
De vrouwtjes zijn bereid tot paren in januari of februari, in warme winters soms zelfs al in december.
Hoewel de bever levenslang bij zijn jeugdliefde blijft, maakt hij toch elk jaar opnieuw werk van het voorspel.
Mannetje en vrouwtje achtervolgen elkaar in het water en op het land, alvorens het vrouwtje haar definitieve ‘go’ geeft.
Soms is het niet meteen prijs en krijgt het mannetje later in het seizoen een herkansing.
Het vrouwtje kan drie tot vijf keer per voortplantingsseizoen bronstig worden.
Het opvallendste kenmerk van een bever is zonder twijfel zijn brede, platte schubbenstaart.
Die dient voor meerdere doelen: het grote knaagdier kan ermee sturen tijdens het zwemmen, erop steunen om hogere takken te plukken, slaat ermee op het water bij alarm, regelt er zijn lichaamstemperatuur mee en slaat er wintervet in op.
Maar om te paren zit dat stugge ding héél erg in de weg.
Maar wacht eens even …
Een cloaca, is dat niet iets voor vogels en reptielen?
Klopt, maar ook bij ons lopen er dus zoogdieren rond waarbij de voortplantingsorganen én de verschillende onderdelen van het spijsverteringsstelsel samen uitmonden in één uitgang: de cloaca.
Behalve de bever, is ook de spitsmuis zo’n vreemde eend in de bijt.
Bron: onze Natuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten