woensdag 20 november 2024

Klimaatverandering in het GroenRand-gebied

Klimaatverandering in het GroenRand-gebied 

                                                                                           © Ecopedia

De grove den behoort tot de weinige inheemse naaldboomsoorten en werd in het verleden vaak monocultureel aangeplant.
Hoewel sommigen deze uniform aangeplante dennenbossen als een ecologische ramp beschouwen, is de grove den toch prominent aanwezig in ongeveer de helft van de Vlaamse bossen.
Deze soort is een van de weinige die goed gedijt op de arme gronden van bijvoorbeeld de Kempen.
Bovendien heeft de grove den een geassocieerde biodiversiteit van schimmels en kevers die beter presteert dan die van andere inheemse loofbomen zoals de haagbeuk, linde, es of olm, en is economisch gezien ook nog eens voordelig.
Wanneer dan het INBO een verspreide verzwakking en sterfte van grove den vaststelt, gaan alarmbellen rinkelen.
Aanzienlijke sterfte van deze soort kan belangrijke gevolgen hebben voor het bosklimaat, de waterhuishouding, de koolstofopslag, het terreinbeheer, de bosverjonging, enzovoort.
De teruggang van de grove den wordt voornamelijk door het klimaat veroorzaakt: aanhoudende droogte en een toename van extreme neerslag en temperaturen verzwakken de dennen. Deze fenomenen dragen ook bij aan het ontstaan van nieuwe ziektes.

Vanaf april 2024 is er een project gestart om de problemen met grove dennen in Vlaanderen, net als in andere delen van West-Europa, beter te begrijpen.
Gedurende de volgende twee jaar zal het INBO door middel van boorkernanalyses (dendrochronologie) de gezondheidsevolutie van grove dennen in heel Vlaanderen onderzoeken.
Het doel is om verbanden te vinden tussen ziektes en de variabelen van de standplaats en het klimaat.

Letterzetters en klimaatopwarming

                                                                                           © Durf Denken

De letterzetter (Ips typographus), een schorskever van ongeveer een halve centimeter groot.
De levenscyclus van de letterzetter is sterk afhankelijk van het klimaat.
Bij normale weersomstandigheden komt de schorskever beperkt voor, omdat veel gezonde bomen de letterzetter met hun natuurlijke harslaag op afstand houden.
Echter, lange droge periodes, stormen en veel regen kunnen de situatie veranderen.
Beschadigde bomen kunnen zich niet meer verdedigen, wat de letterzetter de kans geeft om snel toe te slaan en bomen te verorberen.


Op dit moment is er een toename van de letterzetter in Voorkempen te zien, ook in de omgeving van de Antitankgracht.
Letterzetters huizen in gangenstelsels onder de schors van sparren, en hun vraatsporen verraden vaak hun aanwezigheid.
Deze veelvraten voeden zich met verzwakte naaldbomen, waaronder de fijnspar, lariks, douglasspar en gewone zilverspar, die tot hun favoriete kost behoren.
Wanneer de letterzetter zich in een spar vastbijt, is dit meestal fataal voor de boom; deze verkleurt, verliest zijn naalden en vaak is er boormeel zichtbaar op de stam.
Vooral fijnsparren zijn kwetsbaar voor de vraatzuchtige letterzetter.
Ook bomen die verzwakt zijn door storm, droogte, vernatting of het verwijderen van naburige bomen, zijn een prooi.
Bomen ouder dan 70 jaar zijn eveneens geliefd.

Mannelijke letterzetters graven zich eerst een weg door de bast om paringskamers te creëren. Ze verspreiden een feromoon dat vrouwtjes lokt.
Na paring met verschillende partners, nemen de vrouwtjes het over.
Zij graven verticale tunnels (moedergangen) onder de bast en leggen daar tientallen eieren.
Binnen één tot twee weken komen de witte larven uit, die natuurlijk honger hebben.
Deze kleine vraatzuchtige larven eten zich vol en vreten de bast weg om horizontale gangen te maken die van de moedergang afwijken.
Na zes weken zijn de larven volgroeid en graven ze een tunnel door de bast naar buiten. Eenmaal buiten hebben de jonge letterzetters slechts één doel: een nieuwe (verzwakte) spar vinden om te koloniseren.
Jaarlijks, van april tot oktober, produceren letterzetters twee tot drie nieuwe generaties.
Hoe langer en warmer de zomers, des te groter het succes en des te sneller de verspreiding van de letterzetter in Vlaanderen.


Bron: eigen verslaggeving - Onze Natuur - ANB

maandag 18 november 2024

Natuur een belangrijke bondgenoot in de strijd tegen klimaatverandering

Natuur een belangrijke bondgenoot in de strijd tegen klimaatverandering


Ondanks de gestelde klimaatdoelstellingen, wijst een studie van het Global Carbon Project erop dat de wereld dit jaar op weg is naar een recordhoogte in CO2-uitstoot door fossiele brandstoffen.
Er is nog geen ommekeer in de emissietrends waarneembaar.
De verwachte uitstoot voor dit jaar is 37,4 miljard ton, wat ongeveer 0,8 procent hoger is dan in 2023.
Hoewel de toename van CO2-uitstoot de afgelopen tien jaar minder sterk is dan in voorgaande decennia, is het volgens de onderzoekers nog steeds onvoldoende.
Na een week van onderhandelingen is er weinig vooruitgang geboekt op de klimaatconferentie in Bakoe, Azerbeidzjan.
Het voornaamste discussiepunt blijft de jaarlijkse bijdrage aan het klimaatfonds en de verdeling van de lasten over de landen.
De sfeer is beneden peil en de voortgang verloopt moeizamer dan in voorgaande jaren.
Er staat veel op het spel.
Er moet besloten worden hoeveel miljarden er in de komende jaren naar de ontwikkelingslanden zullen vloeien.
Tot op heden was dit jaarlijks 100 miljard dollar, maar de behoefte is veel groter.
Dit is nodig om landen te ondersteunen in de transitie naar hernieuwbare energie en om ze te beschermen tegen de impact van klimaatverandering.

Jaarlijks worden warmterecords verbroken.
De strijd tegen klimaatverandering is begonnen, maar is nog onvoldoende.
Met de huidige internationale klimaatplannen zullen we de stijging van 1,5°C niet vermijden.
Een dergelijke temperatuurstijging zou rampzalige gevolgen hebben voor zowel mensen als de natuur.
Als er geen actie wordt ondernomen tegen klimaatverandering, kan binnen een eeuw een derde van alle plant- en diersoorten uitsterven.

Klimaatverandering is nauw verbonden met het verlies van biodiversiteit
GroenRand zet de natuur in als oplossing tegen de gevolgen van klimaatverandering. ​​
Natuur is hierin een belangrijke bondgenoot.
Meer natuur zorgt voor meer CO2-opname en dus afkoeling, meer veiligheid, meer biodiversiteit en voldoende voedsel en water voor iedereen.
De natuur levert veel belangrijke functies, waaronder opslag van biomassa waarmee klimaatverandering wordt verminderd.
Als we meer bomen planten en rivieren de ruimte geven, kunnen we het water beter vasthouden.
Door biodiverse ecosystemen en de wilde fauna die erin leven te beschermen en te herstellen, kunnen deze dieren blijven overleven en hun cruciale rollen in het ecosysteem vervullen. 
Er dient meer focus te liggen op vernattingsmaatregelen voor veengebieden, het herstel en de uitbreiding van waterrijke natuurgebieden, en het creëren van meer bosgebieden. Door het aanleggen van natuurlijke klimaatbuffers bieden we oplossingen voor overstromingen door plotselinge regenval en voor het behoud van het grondwaterniveau tijdens langdurige droogte.

Het herstel van natuur en landschap in Vlaanderen vereist een gezamenlijke inspanning

Door de samenwerking en financiële steun van vele partners is het mogelijk om de diverse natuurambities te realiseren. Dit partnerschap is uitgebreid en divers, variërend van Europese financieringsinstrumenten zoals Life, Interreg en ELFPO, tot het Agentschap Natuur en Bos, het Agentschap Onroerend Erfgoed van de Vlaamse overheid, de vijf Vlaamse provincies, gemeentebesturen, bedrijven en andere partners. Samenwerking is essentieel. Landbouworganisaties vervullen ook een belangrijke rol in dit proces.

Robuuste natuur vormt de ideale basis voor het versterken van biodiversiteit, het opvangen van klimaatveranderingseffecten en het aantrekkelijk integreren van grote landschapstransities

Robuustheid staat voor meer ruimte voor natuur, een hogere natuurkwaliteit en sterke verbindingen tussen natuurgebieden.
Dit is de enige manier om de negatieve trend in biodiversiteit om te zetten in een positieve ontwikkeling.
Klimaatverandering zorgt ervoor dat geschikte klimaatzones voor planten en dieren verschuiven. De versnippering van natuurlijke habitats veroorzaakt problemen voor verschillende soorten.
Ze zijn niet in staat om de veranderende klimaatzones bij te houden omdat ze de afstand tussen geschikte leefgebieden niet kunnen overbruggen. De beleidsnota Omgeving is inmiddels op het internet beschikbaar: https://docs.vlaamsparlement.be/pfile?id=2078435 Robuuste Verbindingen, een component van dit beleidsdocument, hebben als doel de netwerken van natuurgebieden te versterken door het creëren van verbindingen en het toevoegen van extra habitats. De Vlaamse Regering streeft naar de ontwikkeling van een raamwerk voor een gebiedsspecifieke benadering van waterbeheer, gebaseerd op een gebiedsagenda en de unieke uitdagingen van het betreffende gebied. De beleidsnota moedigt coalities aan die zich inzetten voor het vinden van een evenwicht tussen landbouw, waterbeheer, natuur en landschap. De Vlaamse Regering streeft ernaar landbouw en natuur weer te verenigen, aangezien beide de beheerders zijn van onze open ruimte. De nota benadrukt dat landbouwers een cruciale rol spelen in het behoud en herstel van biodiversiteit, aangezien veel soorten alleen in cultuurlandschappen kunnen floreren. Echter, de methode om dit alles te realiseren wordt niet gespecificeerd.


We blijven benadrukken dat Vlaamse parken kunnen bijdragen aan het realiseren van robuuste verbindingen en zijn van mening dat deze kunnen leiden tot een betere samenwerking tussen landbouw en natuur. Vlaanderen heeft het pad van de Vlaamse parken bewandeld en het is logisch dat dit beleid in deze legislatuur wordt voortgezet.  
Het ontwikkelen van een langetermijnvisie die verder reikt dan de legislaturen is cruciaal voor het behalen van duurzame resultaten.
Onze natuurorganisatie weet dat geen enkel Europees land de uitbreiding van Nationale parken abrupt heeft stopgezet.
Sterker nog, Nederland heeft de investeringen in Nationale parken verhoogd met een extra 35 miljoen euro, ondanks een vergelijkbare bevolkingsdichtheid.
En hoewel er in Vlaanderen geen nieuwe Nationale parken gepland staan, onderstreept de beleidsnota de noodzaak om eerst te werken aan de spanning tussen landbouw en natuurbehoud.

We zijn 
op korte termijn geen vragende partij voor een nieuwe oproep voor het project Kalmthoutse heide

We zijn niet actief op zoek naar een nieuwe oproep op korte termijn, maar volgen simpelweg de logica van de provincie en de gemeenten. De teksten van het Masterplan over het Nationaal park waren voor iedereen acceptabel, dus inhoudelijk bestaat er geen probleem. Met de oprichting van een Nationaal park zal het Grenspark op de lange termijn alleen maar uitbreiden met de bestaande natuurgebieden in de regio. Grondbezitters en boeren ondervinden hierdoor geen nadelen, aangezien zij geen directe partij zijn. Gemeenten en provincies bevestigen dat er geen tegenindicaties zijn voor Nationale parken.
Ze hebben echter wel aangegeven dat de gehele procedure vanuit Vlaanderen te veel top-down werd geleid, met te strikte deadlines. Alle betrokken partijen, inclusief de huidige tegenstanders, wilden de tijd nemen om in de komende twee jaar verder te werken aan het creëren van een breed draagvlak. Na een jaar hebben we de gemeentebesturen benaderd met een open brief waarin we onze motivatie voor het belang van Nationale parken uiteenzetten en vroegen wat zij in de tussentijd hebben gedaan om dit draagvlak te vergroten. Uit de oude doos:

www.vrt.be

 

 


Na het ontvangen van verschillende ontwijkende antwoorden, hebben we besloten om zelf actie te ondernemen en de gedachtegang van de gemeentebesturen en de provincie toe te passen.
Zowel de provincie als de betrokken gemeenten geloven dat het uitstellen van de deadline via een tweede, latere oproep alle partijen voldoende ruimte zou bieden om een positieve bijdrage te leveren aan het parkproject, op voorwaarde dat er concrete stappen worden gezet om de relaties tussen de verschillende belanghebbenden te verbeteren.
Daarom stellen we voor om een bemiddelaar aan te stellen en vragen we om deze twee tot drie jaar de tijd te geven om de dialoog te herstarten.


Minister Jo Brouns heeft in de media verklaard dat hij persoonlijk de natuurorganisaties en boeren weer aan de onderhandelingstafel wil krijgen

Wij geven de minister de gelegenheid om zijn woorden in daden om te zetten en roepen hem op om een bemiddelaar te benoemen.
Minister Brouns heeft verklaard dat er in Limburg weinig verzet is tegen de Nationale parken, omdat ze al tientallen jaren worden ontwikkeld met respect voor de verschillende ruimtegebruikers. Landbouw, natuur en toerisme hebben daar alle kansen gekregen. Hij lijkt enigszins neerbuigend te doen over projecten in andere provincies. We nodigen de minister uit om onze regio te verkennen. Als hij bereid is verder te kijken dan Limburg, zal hij zien dat er in de Voorkempen al lang wordt samengewerkt. Het project in de Voorkempen heeft een stevige en langdurige basis: een operationeel plan en masterplan, 23 jaar samenwerking binnen het Grenspark, 21 jaar samenwerking op de Schietvelden (DANAH - instandhoudingsdoelstellingen), en een vijfjarige actieve strategische samenwerking rond de Antitankgracht, met eerdere samenwerking via het landschapsbeheersplan uit 2007. Het Nationaal park project is duidelijk volledig bottom-up ontwikkeld vanuit deze drie pijlers (Grenspark - Schietvelden-Antitankgracht). Burgemeester Lukas Jacobs van Kalmthout bevestigt dit: 'Als vertegenwoordiger van de gemeente Kalmthout ben ik al meer dan 20 jaar lid van de Bijzondere Commissie van het Grenspark, waar altijd op een vriendelijke manier is samengewerkt tussen natuurbeheerders, private landeigenaren en lokale overheden.'
Uit de oude doos:
©Grenspark Kalmthout “Tijd niet rijp voor kandidatuur Nationaal Park” KALMTHOUT – “Er is te weinig draagvlak in de regio om een kandidatuur in te dienen voor de erkenning van het Nationaal Park Kalmthoutse heide”, zegt Kalmthouts burgemeester Lukas Jacobs. “De tijd is er niet rijp voor. Er is veel te weinig vertrouwen bij verschillende partners […]
www.pol


Vergelijkbaar met het Nationaal park Hoge Kempen, was er dus een lange voorbereidingsperiode van intensieve en harmonieuze samenwerking. Dit leidde tot de oprichting van een Nationaal park aan de Nederlandse kant, terwijl aan de Vlaamse kant het juridische kader voor deze status ontbrak. Nu dit kader met het parkendecreet een feit is, is het duidelijk dat grondeigenaren en boeren hier geen nadeel van zullen ondervinden. Voor boeren en bedrijven betekent dit dat Nationale parken geen extra voorwaarden zullen stellen voor het verkrijgen van vergunningen. We kunnen dus concluderen dat de weerstand op subjectieve argumenten berust. Deze argumenten mogen niet genegeerd worden, aangezien boeren al getroffen zijn door verschillende ingrijpende maatregelen, inclusief de stikstofproblematiek. Deze kwesties mogen echter de ontwikkeling van Nationale parken niet hinderen. Wij zijn van mening dat luisteren en elkaar begrijpen alleen maar kan leiden tot een constructieve verstandhouding.


Minister Jo Brouns is van mening dat natuur en landbouw de afgelopen jaren te sterk als tegenpolen zijn behandeld
Minister Brouns heeft het voornemen om deze historische bondgenoten weer samen te brengen ten voordele van de open ruimte. Om deze reden pleit GroenRand voor de benoeming van een bemiddelaar om de dialoog tussen boeren, grondeigenaren en natuurorganisaties te herstellen. Indien hij dit voorstel afwijst, zal hij aan geloofwaardigheid inboeten en de spanningen verhogen in plaats van bondgenoten te vormen.

donderdag 14 november 2024

‘Groene dwarsligger’ en Agalev-pionier Paul Staes overleden: “Hij heeft persoonlijk het Duwvaartkanaal tegengehouden”

‘Groene dwarsligger’ en Agalev-pionier Paul Staes overleden: “Hij heeft persoonlijk het Duwvaartkanaal tegengehouden”



Paul Staes in 2011 strijdend voor het behoud van tientallen oude eiken in zijn eigen buurt Schotenhof. — GVA © JAA

GROENE DUIM 2023


In 2023 kende GroenRand de Groene Duim toe aan Red de Voorkempen.
Wegens gezondheidsproblemen kon Paul Staes niet aanwezig zijn.
Dankzij zijn inspanningen is de Antitankgracht behouden gebleven, en heeft GroenRand zijn droom voortgezet om van de Antitankgracht een verbindende 'blauwe draad' te maken tussen verschillende beekvalleien en bos- en natuurgebieden.

WE ZETTEN HET WERK VAN PAUL STAES VERDER
Dat de Voorkempen nog steeds relatief ongerept zijn, is gedeeltelijk te danken aan de inspanningen van de groene activisten van Red de Voorkempen, en in het bijzonder van Paul Staes. Het verhinderen van de aanleg van het schadelijke Duwvaartkanaal was onmiskenbaar hun grootste triomf. De Antitankgracht is inmiddels uitgegroeid tot de belangrijkste ecologische corridor van de Voorkempen, die ook wel bekend staat als de ruggengraat. We zullen gezamenlijk blijven zorgen voor het beheer van de Antitankgracht.


Beetje geschiedenis

In 1970 verenigde de actiegroep 'te ’s-Gravenwezel' zich met diverse organisaties uit Schoten, Sint-Job, Wijnegem, Schilde, Oelegem, Halle, Westmalle en Wommelgem tot de regionale groep 'Red de Voorkempen'. Hun doel was het samenbrengen van de strijd voor het behoud van natuurlijke schoonheid en het stoppen van de vernietiging van het milieu in de regio. Bij de oprichting had de groep al 28 leden, inclusief vertegenwoordigers van groencomités en afgevaardigden van vele culturele verenigingen.


Het overweldigende aantal deelnemers leidde uiteindelijk tot een tekort aan ruimte tijdens de vergaderingen. Misstanden in de lokale gemeenschap werden blootgelegd in de gehele Voorkempense regio. Een van de acties richtte zich op de vijvers van het natuurgebied De Mick in Brasschaat, die het risico liepen uit te drogen door de aanvang van de werkzaamheden aan het geplande kanaal voor duwvaart.


De absurditeit van het door de politiek-industriële lobby van de Antwerpse haven gewenste duwvaartkanaalproject werd geleidelijk duidelijk. Het zogenaamde 'kanaal der schande' zou zich uitstrekken van Oelegem tot Zandvliet, een afstand van 30 kilometer en een breedte van 200 meter, en zou dwars door de zandgronden en kwetsbare natuurgebieden, bossen en kasteelparken van acht gemeenten in de Voorkempen snijden.


Red de Voorkempen verenigde en coördineerde de inspanningen van verschillende lokale milieugroepen langs het voorgestelde traject en richtte snel nieuwe groepen op waar deze nog niet bestonden. Begin 1973 onderging Red de Voorkempen een organisatorische herstructurering, waarna de campagne om het geplande duwvaartkanaal te stoppen van start ging.


Een informatie- en sensibiliseringscampagne werd gelanceerd om de bevolking in de regio te informeren, en diverse kleine acties werden ondernomen.

Kleine acties via de beweging van de Groene Fietsers van wijlen pater Versteylen

Het duurde niet lang voordat een ongekend protest door Antwerpen golfde. Onder fantasierijke namen zoals Duweling, Fietseling, Doemeling en Trietseling werden tienduizenden handtekeningen tegen het project verzameld, en meer dan vijfduizend fietsers overspoelden de binnenstad van Antwerpen.


Het protest zwol verder aan en nam nationale proporties aan.
Een 'Nationaal Anti-Duwvaart Komitee' werd opgericht.
Tegen zoveel geweld bleken de plannenmakers en beleidsmensen niet bestand en de plannen voor het duwvaartkanaal werden afgevoerd.
Dankzij het succesvolle duwvaartkanaalprotest (1973 en 1975) boekt de moderne milieubeweging een eerste grote zege.
Het staat bekend als een sleutelmoment voor het opkomend milieubewustzijn in Vlaanderen.


De toekomst van de Antitankgracht bleef lange tijd onzeker. Er is zelfs geprobeerd om op die locatie de Tweede Spoorontsluiting te realiseren.

Tweede adem

Gedurende 25 jaar hebben jongeren, onder leiding van Dirk Weyler, de Antitankgracht en de omliggende bossen vrij van zwerfvuil gehouden.
Later, en tot op heden, is dit werk voortgezet door verschillende 'Mooimakers'.
Vanaf 1995 riepen deze jongeren op om bossen in verschillende gemeenten op te ruimen.
Talrijke jeugdbewegingen en scholen, met in totaal meer dan 3000 jongeren, hebben gehoor gegeven aan deze oproep.
Ex-gouverneur Camille Paulus werd de peetvader van deze jongerenbeweging, hoewel zijn naam aanvankelijk verkeerd gespeld was (zie document hieronder).


Hun embleem is het rommelopdepot-mannetje.
Het mannetje heeft een lange neus om zuurstof op te snuiven, omdat er te weinig bossen zijn die zuurstof produceren.
Hij heeft een afkeer van zwerfafval en ruimt het voortdurend op, maar had daarbij hulp nodig. De verbazing was groot onder de jongeren toen ze hoorden dat de Antitankgracht gedempt zou worden voor de aanleg van een tweede spoorontsluiting. 
De jongeren maakten een afspraak bij het provinciehuis en probeerden hun beschermheer ervan te overtuigen dat dit geen goed plan was.
Veel natuurwaarde zou verloren gaan en hun speelterrein, de forten en bunkers, zou in gevaar komen.
Paul Staes had een luisterend oor voor de jongeren en heeft opnieuw een impuls gegeven aan Red de Voorkempen.
Begin 2000 kreeg Red de Voorkempen, met het initiatief van Paul Staes om de verschillende actiecomités tegen de tweede goederenspoorlijn voor de haven te verenigen, een nieuwe, tweede adem.
Uiteindelijk zijn deze plannen opzijgezet. 
Nadat de plannen voor duwvaart en trein definitief van tafel waren, hebben verschillende belangengroepen, zoals GroenRand, zich actief ingezet voor de verbetering van de Antitankgracht.
Dit heeft ertoe geleid dat beleidsmakers het belang en de potentie van de gracht inzien en dat er een strategische samenwerking is opgestart met de acht betrokken gemeenten, Regionaal Landschap de Voorkempen, de provincie, VMM, ANB, Natuurpunt en andere partijen.


De gracht heeft zich ontwikkeld tot een uitgestrekt natuurverbindingsterrein dat diverse natuurgebieden en bossen met elkaar verbindt, waardoor migratie van dieren en planten tussen deze gebieden mogelijk is. De Antitankgracht is de basis geworden voor de klimaatgordel en een toekomstig Nationaal Park. Pauls droom is werkelijkheid geworden! Dank je, Paul. Onze herinneringen aan jou en onze dankbaarheid zullen voortduren. Een pionier als jij zal altijd in de harten van natuurliefhebbers blijven bestaan.

woensdag 13 november 2024

Lezing “De kracht van beelden: de toekomst van onze geschiedenis” en boeklancering

Lezing “De kracht van beelden: de toekomst van onze geschiedenis” en boeklancering



Wanneer? Vrijdag 22 november 2024

Opening deuren : 19h30

Start lezing : 20h00

Waar? Werf 44 - Schoolstraat 44, 2970 Schilde
Lezing - gratis


Er zijn reeds talrijke artikelen verschenen over 

Christian Clauwers

, een bevlogen natuurfotograaf uit Antwerpen.
Al op jonge leeftijd begon hij met fotograferen, waarbij hij zichzelf de kunst eigen maakte met de handmatige, analoge camera's uit de collectie van zijn vader.
Ondanks zijn studies in Politieke Wetenschappen en Global Management, is hij vooral een avonturier die het liefst continu reist om de natuurlijke pracht vast te leggen.
Achter een bureau zou hij als individu nooit gelukkig zijn geworden.
Christian Clauwers ziet zichzelf als een ontdekkingsreiziger met een missie bij het bezoeken van al die ongerepte oorden.
Het observeren van de wereld is wat hem drijft in het leven.
Zijn foto's, die getuigen van de klimaatcrisis, zijn bedoeld om emoties op te wekken die aanzetten tot reflectie en die bijdragen aan een groeiend bewustzijn om deze 'zuiverheid' te bewaren.
Christian Clauwers ontmoet talloze mensen en wil zijn fotografie benutten tijdens wereldwijde conferenties en lezingen. 
Hij wil zijn verhaal ook delen op scholen om het belang van de klimaatproblematiek over te brengen op toekomstige generaties.


Christian Clauwers neemt u mee van de Noordpool naar de Zuidpool, naar eilandstaten in de Stille Oceaan waar hij het verband aantoont tussen de smeltende gletsjers, de stijgende zeespiegel en de gevolgen hiervan.
Smeltend zee-ijs, ijsberen en pinguïns, het deep sea mining-vraagstuk, voedselbiodiversiteit, alsook wetenschappelijke expedities naar kwetsbare ecosystemen zoals Antarctica komen allen aan bod.
De spreker belicht de verweven doch conflictueuze relatie tussen mens en natuur. Zijn boodschap is de cruciale rol van inheemse wijsheid in de zoektocht naar oplossingen.


Christian Clauwers is een Belgische fotograaf, ontdekkingsreiziger, spreker en auteur.
Als onafhankelijk documentairefotograaf werkt hij al tien jaar wereldwijd samen met overheden, internationale wetenschappelijke instellingen, universiteiten en organisaties om het bewustzijn en begrip over polair en marien wetenschappelijk onderzoek, biodiversiteit en klimaatverandering te vergroten.


Verder wordt zijn allernieuwste boek "FROZEN HERITAGE, Arctic Vaults & The Future of Our History” als primeur gelanceerd in Schilde!


Meer: 

Christian Clauwers fotograferende ontdekkingsreiziger

Evenement van Greenplease
Foto's: Facebook Christian Clauwers