Europese Natuurherstelwet vanaf vandaag van kracht

Europese Natuurherstelwet vanaf vandaag van kracht

Na twee jaar van controverse heeft de Europese Unie de natuurherstelwet op 17 juni aangenomen, na een beslissende draai van Oostenrijk.
Deze wet, een kernonderdeel van de Europese Biodiversiteitsstrategie en de Green Deal, verplicht de lidstaten om tegen 2030 herstelmaatregelen te implementeren voor minstens 20% van de beschadigde land- en zeegebieden.
Tegen 2050 moeten deze maatregelen uitgebreid zijn naar alle ecosystemen die herstel behoeven.

Nationale plannen

De wetgeving specificeert doelstellingen voor diverse ecosystemen, variërend van veenlandschappen en bossen tot mariene en stedelijke omgevingen.

Het is de verantwoordelijkheid van de lidstaten om de specifieke acties te kiezen die zij op hun grondgebied zullen implementeren.

Binnen twee jaar dienen de lidstaten hun nationale herstelplannen, met doelen voor 2030, 2040 en 2050, in bij de Europese Commissie, die ondersteuning zal bieden bij de ontwikkeling ervan. De Commissie zal de voorlopige plannen evalueren en kan aanbevelingen doen die de lidstaten moeten overwegen in hun definitieve plannen. Elke lidstaat moet zijn plan binnen zes maanden na het ontvangen van feedback voltooien, publiceren en indienen bij de Commissie.

Het Europees Milieuagentschap zal periodiek technische rapporten uitbrengen over de voortgang richting de gestelde doelen.
De lidstaten zijn verplicht hun plannen in 2032 en 2042 te herzien.
Meer dan 80 procent van de Europese natuurgebieden verkeert in slechte staat. De natuurherstelwet is bedoeld om hierin verbetering te brengen. Voor 2030 moeten herstelmaatregelen van toepassing zijn op ten minste 20 procent van het Europese grondgebied, zowel op het land als in de zee. Dit omvat acties zoals het verbinden van gefragmenteerde natuurgebieden of het creëren van meer natte natuur. Deze maatregelen zijn tevens bedoeld om kwetsbare flora en fauna, zoals bijen en weidevogels, te ondersteunen.

Het natuurbehoudsbeleid in Vlaanderen heeft in de afgelopen dertig jaar significante ontwikkelingen ondergaan.
In het verleden was de focus gericht op het beschermen van soorten en het verwerven van natuurreservaten.
Naarmate het einde van de twintigste eeuw naderde, groeide de ambitie om een ecologisch netwerk te creëren, ondersteund door ecologische infrastructuur.
De strikt sectorale benadering is vervangen door een geïntegreerde aanpak.
Inspraak en bereidheid tot luisteren zijn cruciaal in dit samenwerkingsmodel en moeten deels een oplossing bieden voor de Natuurherstelwet.
Vlaamse parken kunnen hiervoor een uitstekend platform bieden.

Foto's: Frank Vermeiren - lid van GroenRand